Vestal Claret - The Cult Of Vestal Claret

• BandVestal Claret [US]
• TitelThe Cult Of Vestal Claret
• Release datum02-05-2014
• LabelCruz Del Sur Music [IT]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Never Say No Again
02. Three And Three Are Six
03. The Cult of the Vestal Claret
04. Great Goat God
05. The Demon And The Deceiver
06. Piece of Meat
07. Black Priest
08. Who Are You (Black Sabbath cover)
09. The Stranger

Het Amerikaanse Vestal Claret bestaat al sinds 2005, maar kende nou niet bepaald een vloeiend bestaan. Regelmatig werd een pauze ingelast of stond de band on hold, om vervolgens ook gewoon weer verder te gaan. Na wat demos, EP's en splitbijdragen verscheen in 2011 debuutalbum Bloodbath, dat in 2013 doodleuk nog een keer werd uitgebracht in een alternatieve (oorspronkelijk zo bedoelde) versie. Nu, in mei 2014, is er al weer een nieuw album: The Cult Of Vestal Claret, uitgebracht door Cruz Del Sur Music. Of, nou ja, nieuw, een aantal nummers stond al eerder op genoemde splits, waardoor het gros van de muziek al een paar jaar geleden verschenen is.

Zelf positioneren ze zich in de hoek van de doom-metal, waarbij de inspiratie wordt gehaald uit het occulte. Zelf hou ik het liever op traditionele, vooral midtempo (heavy) metal met een milde doom inslag, waarin vooral Black Sabbath (die band wordt hier niet voor niets gecoverd; aan hun Who Are You wordt echter helemaal niks toegevoegd) ten tijde van Sabbath Bloody Sabbath en Sabotage regelmatig doorklinkt. Maar ook de obscure, occulte kant van de NWOBHM heeft zeker als invloed gediend voor Vestal Claret. Vooral het gitaarwerk dat we voorgeschoteld krijgen is hier zeer typerend voor. Achter de microfoon treffen we niemand minder aan dan Phil Swanson (Seamount, Hour Of 13) zodat we zeer herkenbare zang te horen krijgen.

Albumopener Never Say No Again maakt al direct duidelijk wat voor vlees we in de kuip hebben. Zonder nou direct met een term als na-aperij te komen is dit nummer wel heel erg op Black Sabbath terug te voeren, een gedeelte van het gitaarwerk klinkt wel heer herkenbaar. En dat zal voor vrij veel muziek op dit album blijken te gelden. Luister hieronder maar eens naar de afsluiter van het album, The Stranger, en je snapt wel wat ik bedoel. Bij het andere aanknopingspunt dat ik noemde komt een band als Pagan Altar bovendrijven. Waarbij de overeenkomst 'm zit in de tijdloosheid van de muziek, want ook die band leeft vrij nadrukkelijk in het verleden, maar brengt nog altijd nieuw werk uit.

Grootste blikvanger op dit album is ongetwijfeld het ruim 16 minuten durende Black Priest, waarin alles dat Vestal Claret te bieden heeft, samenkomt. Van de semi-akoestische doomy passages (met wat toetsen) via de Sabbathiaanse gitaarriffs en baslijntjes tot aan het klassieke galopperende heavy metal tempo; waarbij zelfs het ooh ooh ooh meezing-zanglijntje niet ontbreekt. Oubolligheid en voorspelbaarheid troef dus. Ondanks dat is dit voor mij toch wel het hoogtepunt van het album, zeker omdat de kortere composities op dit album me als zodanig nauwelijks weten te boeien.

En toch, toch hou ik een zwak voor dit soort muziek; ik weet het, dat heb ik al vaker geschreven. Er zit iets in dat me raakt, zonder dat ik er precies de vinger op kan leggen wat dat dan is. Een soort van puur, primitief metal-gevoel, of zoiets. Maar puur objectief bekeken is The Cult Of Vestal Claret niet zo'n heel sterk album. Het geluid van de plaat mist power, zeker omdat er in de regel maar een enkele gitaar gebruikt wordt. Dit zorgt er voor dat sommige passages wel heel kaal klinken. Daarnaast blijven de nummers niet hangen, waardoor ik behalve de melancholieke sfeer ook niet echt gegrepen wordt door het album. Dit is misschien wel de eerste keer dat een Cruz Del Sur-release me lichtelijk teleurstelt ...