Voodoo Mule - Voodoo Zoo

• BandVoodoo Mule [SI]
• TitelVoodoo Zoo
• Release datum27-05-2013
• LabelEigen beheer

Tracklist

01. Honeyland (08:52)
02. Tapas (03:23)
03. Trunkfull (04:58)
04. Jizz Da Bizz (01:22)
05. I'm A Midnight Moler (05:16)
06. Church Snake (18:27)
07. Ripoff (01:21)

Voodoo Mule is afkomstig uit het Sloveens Ljubljana, aldaar ontstaan in maart 2010. Het trio deed z'n eerste optredens vanaf een jaar later. Toen werden ook de eerste opnames gemaakt voor een demo, die verder nooit verspreid zou worden. Het zou dan ook tot dit jaar duren voor Voodoo Mule zou debuteren met een album. Voodoo Zoo verscheen op 27 mei in eigen beheer, het Kroatische undergroundlabel Slušaj Najglasnije zal gaan zorgen voor een uitgebreidere distributie.

De muziek die het Sloveense powertrio ten gehore brengt is simpelweg te omschrijven als lompe, smerige stonerrock. Om de band zelf maar even aan het woord te laten: ”Het idee achter Voodoo Mule is heel eenvoudig: gewoon luid en smerig” … “De toekomstplannen zijn net zo simpel als het basisidee dat ons bij elkaar houdt: live spelen, hard spelen, smerig blijven, en onze roots respecteren.”

Voodoo Mule is dan ook een stuk logger en viezer dan veel andere stoner bands. Vooral ontstaan vanuit primitievere omstandigheden waarschijnlijk, aangezien er in de ruime regio van herkomst geen voedingsbodem, lees: geen scene, is voor deze muziek. De rauwe stoner klinkt dan ook heel basaal, met de nadruk op stroperig gitaarwerk, gedowntuned, met veel effecten als feedback en een fuzzy geluid. Het tempo ligt overwegend laag, waardoor ook een doomy sfeertje ontstaat. De ritmesectie is zeker op te vatten als groovend, er zit over het algemeen een heerlijke sleur in de nummers.

Dat ook de productie heel basic is zal niet verbazen, maar dat past op zich natuurlijk prima bij de rauwe muziek. Een geraffineerde productie zou het hele idee erachter vermorzelen, en dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn. Naar het schijnt is het album in 1 dag opgenomen, behalve de zang, die is er later in ruim een uur tijd aan toegevoegd. Hoe spontaan en ongepolijst wil je het hebben.

Het album is een beetje vreemd ingedeeld. Ik heb het idee dat de manier waarop de titels qua speelduur en titels zijn gescheiden, redelijk willekeurig is gedaan. Eerder heb ik het gevoel te luisteren naar een lang avontuur, zonder pauzes; de lengte en de titels erbij komen vrij random op mij over. Dit zou ook verklaren waarom er twee tracks zijn van ongeveer 1 minuut 20; terwijl Church Snake 18 en halve minuut duurt, zonder aanwijsbare eenheid binnen die track (daarover later meer).

Die laatste opmerking houdt vrijwel automatisch in dat er dus genoeg afwisseling in de muziek zit. Honeyland belooft zoetigheid, die is sporadisch dan ook wel te vinden in het nummer, dat verder uitblinkt in sludgy riffs in een stroperig traag tempo. Ook Tapas en Trunkfull wisselen de logge stukken af met groovende passages waarbinnen zo heel af en toe een melodieus lichtpuntje te ontwaren is. Maar nooit voor lang, want de basis is en blijft natuurlijk smerig en donker.

Meest merkwaardige stuk op het album is ongetwijfeld het al genoemde Church Snake. Het begint nog als een nummer dat in de pas loopt met de rest van het album, totdat een feedbackende gitaar van een paar minuten een stilte inluidt. Wat we vervolgens te horen krijgen is het geluid van een vroege demo (ik weet niet of het de demo is die ik in de introductie genoemd heb), die klinkt alsof ie in het wc-hok van een holle ruimte is opgenomen. Het blijkt te gaan om een oefenruimtetape die tijdens een willekeurige repetitie jamsessie is opgenomen. De opname ontbeert elke power, maar laat wel het spontane karakter van Voodoo Mule goed naar voren komen. Heel apart om dit gewoon willekeurig ergens midden tussen een paar nummers op je debuutplaat te gooien.

Conclusie: best bijzonder bandje dus, dit Voodoo Mule. Niet eens zozeer qua muzikale insteek, de logge stoner kennen we al wel een paar jaartjes. Maar de eigengereidheid die de band hier tentoonspreidt maakt mij op z'n minst nieuwsgierig naar een verschijnen op het podium. Het geeft de band hoe dan ook een eigen smoel.