When The Deadbolt Breaks - Drifting Towards The Edge Of The Earth

• BandWhen The Deadbolt Breaks [US]
• TitelDrifting Towards The Edge Of The Earth
• Release datum01-10-2013
• LabelEarOne Productions
• PromotorEarsplit PR [US]

Tracklist

CD 1:
01. The Woods are full of killers
02. The Scavengers daughter
03. Sleeps in burning hills
04. Too much perfection is a mistake
05. California comes the rain
06. GunSwallower
07. Hide the bodies from god
08. We are the wolves
CD 2:
01. My coffin is loaded with sand and fire (part I-V)

When The Deadbolt Breaks houdt van langdradigheid en treuzelen, aan tijd geen gebrek. Deze Amerikaanse doom/sludge band bestaat sinds 2005 en brengt eigenlijk alleen maar lange albums met lange nummers uit. Het voorgaande album The Last Day Of Sun uit 2010 was al een dubbel CD met 11 nummers en een gezamenlijke speelduur van 106 minuten.

Dat er vervolgens ruim drie en half jaar tijd zit tussen dat album en de opvolger is dan ook niet raar, want ook de nieuweling, Drifting Towards The Edge Of The Earth, mag er wezen qua speelduur, en duurt ook weer 'gewoon' bijna twee uur. De eerste CD (o ja, het is weer een dubbel CD geworden) bestaat dan nog uit acht losse tracks, de tweede beslaat het in vijf delen gehakte monster My Coffin Is Loaded With Sand And Fire.

Dat het gemiddelde tempo aan de lage kant ligt lijkt dus niet meer dan logisch. De doomy sludge (of is het sludgy doom?) van When The Deadbolt Breaks is op zich best redelijk behapbaar. De muziek klinkt niet constant al te smerig, we horen behoorlijk wat clean gitaargeluid, en de galmende, eveneens vaak cleane, zang is redelijk te volgen. Natuurlijk bevat de muziek die heerlijk ranzige ondertoon, maar zeker de losse tracks op CD 1 kennen z'n verfijnde genietbare relaxte momenten.

CD 2 bestaat dan weliswaar uit 1 titel, maar had qua opbouw, van clean naar smerig, net zo goed ook aparte titels kunnen krijgen. Het laat alle aspecten van de muziek van When The Deadbolt Breaks voorbij komen. Van de eerder genoemde bezwerende, cleane passages tot aan de vuigste, meest smerige sludge die je je maar voor kunt stellen. Ronduit psychedelisch is het derde deel van My Coffin Is Loaded With Sand And Fire, dat mij, mede met dank aan de vocalen van Cherilynne, doet denken aan Jefferson Airplane.

Postrock invloeden lijken me ook nog een relevant onderdeel van de muziek, zodat de band een aardige reikwijdte van het zware muzikale spectrum bestrijkt. En daarnaast ook gezien in tijd een flinke muzikale periode tot zich lijkt te hebben genomen. Wat mij betreft verenigt When The Deadbolt Breaks het beste van psychedelica, occulte rock, doom (zowel rock als metal) en sludge / postrock op dit dubbelalbum.

Ik zet Drifting Towards The Edge Of The Earth met graagte nog eens op om mij te laten onderdompelen in de donkere sferen die hier opgeroepen worden.