Wolf - Devil Seed

• BandWolf [SE]
• TitelDevil Seed
• Release datum25-08-2014
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. Overture in C Shark
02. Shark Attack
03. Skeleton Woman
04. Surgeons of Lobotomy
05. My Demon
06. I Am Pain
07. Back From The Grave
08. The Dark Passenger
09. River Everlost
10. Frozen
11. Killing Floor

Met Legions Of Bastards ging de Zweedse old school heavy metalband Wolf drie jaar geleden vrolijk verder met wat ze eigenlijk al jaren doen: kwalitatief sterke heavy metal brengen, met nadrukkelijke verwijzingen naar de helden van vroeger. Album nummer zeven Devil Seed is net uit, maar eens horen hoe de band er in 2014 voor staat.

Ik durf wel te stellen dat Wolf dit album gehaaid begint met de instrumentale opener Overture in C Shark, direct gevolgd door het vlotte Shark Attack. Dit nummer laat meteen horen waar de band goed in is: Stevige heavy metal op oude leest geschoeid, gespeeld in een pittig tempo en voorzien van een catchy refreintje. De vocalen zijn (gelukkig) niet van de klassieke cleane soort, maar net als de muziek aangenaam heavy. Een veelbelovend openingsduo. Weliswaar niet zo Fast As A Shark, wel nadrukkelijk hengelend in diezelfde vijver.

Wolf komt echter ook goed uit de verf in een lager tempo, zonder het heavy karakter te verliezen, zoals nummers als Skeleton Woman (met fraai flamengo-gitaar stukje), Surgeons Of Lobotomy (lekker vet intro plus riff) en I Am Pain laten horen. Daarna is het de beurt aan My Demon voor een Accept-achtige stamper, ofwel klassieke heavy metal uit het boekje.

Misschien wel het meest opvallende nummer van het album is The Dark Passenger, dat mij met z'n Oosterse sfeertje en subtiel licht-galopperend ritme wel heel erg aan Rainbow doet denken. Niet om die reden, maar ik vind het niet zo'n geslaagd experiment, ondanks dat het wel de variatie en daarmee de vaart in het album houdt. Misschien juist omdat ik zo'n nummer niet verwacht van Wolf. Wanneer ik het nummer later nog eens apart beluister vind ik het prima klinken, op dit album klinkt het me wat misplaatst in de oren, zonder dat ik er precies de vinger op kan leggen waar 'm dat nou in zit.

Met het wederom vlotte en afwisselende River Everlost, doorspekt met vet gitaarwerk (doet me eigenlijk wel wat aan Dio, de band, denken in de lang(zam)e brug) en het degelijke Frozen wordt toegewerkt naar de afsluiter van Devil Seed. Killing Floor opent bedachtzaam, maar ontpopt zich tot een oorgastisch genoegen aan aaneenschakeling van lekker in het gehoor liggende gitaarriffs. Zoals vrijwel elke track interessant opgebouwd, met de nodige min of meer verrassende (of in elk geval zo bedoelde) wendingen.

Wolf zal de wereld niet meer gaan veroveren met hun muziek; ik geloof ook niet dat dat de intentie van de band is. Dit is gewoon pretentieloze heavy metal, vervaardigd door muzikanten die volgens mij zelf ook gewoon liefhebbers zijn. En dat lijkt me een prima insteek om muziek te maken. Overigens vind ik de productie van Devil Seed (Jens Bogren) verrassend fris en eigentijds. Hiermee staat Wolf met minimaal de achterpoten toch ook wel in de tegenwoordige tijd.

“Real metal for true bastards”