Zodiac - Sonic Child

• BandZodiac [DE]
• TitelSonic Child
• Release datum19-09-2014
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]

Tracklist

01. Intro Who I Am
02. Swinging On The Run
03. Sonic Child
04. Holding On
05. Sad Song
06. Out Of The City
07. A Penny And A Dead Horse
08. Good Times
09. Rock Bottom Blues
10. Just Music
11. Not Fragile (bonus)
12. Shine (bonus)

Nog geen jaar na het goed ontvangen The Hiding Place komt het Duitse Zodiac al weer met de opvolger op de proppen: Sonic Child. Hopelijk gaat de productiviteit niet ten koste van de kwaliteit en de creativiteit; al hoef ik daar bij Zodiac eigenlijk niet bang voor te zijn denk ik.

Desondanks zet de band me met opener Intro Who I Am wel even op het verkeerde been, met een vette knipoog, dat wel. Dit is een 'fout' kreunerig en glijerig zoetsappig soul/discodeuntje dat zo weggelopen lijkt uit de jaren '70. Ok, dat is van toepassing op veel van de muziek van Zodiac, maar dit is toch net even wat anders. Leuk grapje (hoop ik). Ik vermoed overigens dat een regisseur van foute old school porno ook wel raad zou weten met dit deuntje.

Met Swinging On The Run mag de band dan echt los, en doet dat dan ook met verve. Dit nummer is meteen een van de hoogtepunten van de plaat. De sterk uitgevoerde pakkende bluesrock krijgt hier gezelschap van een verrukkelijke uitgesponnen gitaarsolo, waarmee Zodiac meteen z'n twee belangrijkste troeven op tafel gooit: goed doordachte nummers en frivool gitaarwerk. En dan heb ik die fijne vocalen nog niet eens genoemd! Wat volgt zijn twee meer rechttoe rechtaan rockers, waarbij vooral titelnummer Sonic Child echt enorm swingend is; en Holding On meer opzwepend en misschien net iets te simpel. De band toont z'n veelzijdigheid met het akoestische kampvuurliedje Sad Song; persoonlijk niet mijn voorkeur, maar ik kan me voorstellen dat menigeen hier van geniet.

Na het al eerder genoemde Swinging On The Run is ook A Penny And A Dead Horse zeker een van de hoogtepunten van dit album. Hier pakt de gevoeligheid me wel, in tegenstelling tot Sad Song; maar goed, dit nummer is ook zoveel meer dan dat. Want na het relaxte intro (Hey Joe!) en de opzwepende drumbeat horen we zowaar wat spacerock-invloeden, best verrassend! Mooi liedje gewoon. En dat is even verderop Rock Bottom Blues evenzo. Ingeklemd tussen de twee swingende rockers Good Times en Just Music komt dit - mij aan Mistreated (Rainbow) denkende - nummer optimaal tot z'n recht; compleet met warm orgelgeluid. De twee genoemde nummers belichamen het groovende aspect van Zodiac, tot bijna funky aan toe.

Al met al heb ik het idee dat Zodiac met Sonic Child een aardig gevarieerd werkstukje heeft neergelegd. De bluesy hardrock heeft gezelschap gekregen van enerzijds meer sferische 'gevoelige' elementen, anderzijds van wat meer funky groove. Een groter bereik als het ware. Zolang Zodiac deze kwaliteit weet te waarborgen mogen ze van mij zo veel en zo vaak albums uitbrengen als ze willen!