Loading...

Livarkahil - Signs Of Decay

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 19-09-2011

Tracklist

1. In Nomine Patris... (01:34)
2. When Hell Is Near (03:30)
3. Quiet Heresy (04:37)
4. The End of Everything (03:43)
5. Art of Bleeding (06:04)
6. ...We Hail the Victory (03:33)
7. Above All Hatred (04:37)
8. The Flesh of All amned (04:48)
9. In Light We Die (04:34)
10. Heaven Shall Fall (04:10)
11. Signs of Decay (04:49)

Livarkahil komt uit Frankrijk en bestaat sinds 2006. Tot nu toe werden een demo (No Cure For The Fools, 2007) en een volwaardige cd (First Act Of Violence, 2008) uitgebracht. Des te opmerkelijk dat er vervolgens een stilte van drie jaar achteraan komt. Wellicht maakt het verschil dat deze eerste producties independent zijn verschenen, en Livarkahil tegenwoordig bij een label zit (Listenable). Goed, het is nu 2011 en tweede album Sign Of Decay staat op uitkomen (eind september), eens zien wat deze Fransen te bieden hebben.

Het lijkt mij dat Livarkahil zich een hedendaagse death/black metalstijl heeft aangemeten met hardcore invloeden die ook wel raakvlakken vertoont met de moderne deathcore. Een band als het Poolse Behemoth kan regelmatig dienen als richtpunt om de muziek van deze band te omschrijven. Spaarzame thrashy headbang passages maken de mengvorm helemaal compleet. Livarkahil maakt technisch onderlegde muziek, die lekker zwaar op de maag ligt. Brute passages worden afgewisseld met sterk riffwerk waarvan de nekspieren wel in beweging komen. Het is duidelijk dat deze heren weten wat ze doen, maar of dat nou uiteindelijk zo bijzonder is laat ik in het midden.

Na het rustige, sfeervolle intro In Nomine Patris begint When Hell Is Near nog heel bedachtzaam om er vervolgens als een dolle vandoor te rossen. Dit is snel, het is hard, overrompelend bijna. Knallende drums en brute vocalen zetten de toon, het gitaarwerk (ook solo's) maken het plaatje compleet. Het is bijna niet voor te stellen, maar het lijkt alsof Quiet Heresy er daarna qua snelheid en bruutheid nog een schepje bovenop doet. Met (het langere) Art Of Bleeding wordt er voor het eerst voelbaar gas terug genomen, een welkome adempauze. Hoewel dit nummer eigenlijk niet minder bruut is dan de voorgaande tracks. Aansluitend is bijvoorbeeld We Hail The Victory een redelijk toegankelijke track.

Dit is geen muziek die je na een enkele keer gehoord te hebben al in je hersenpan hebt zitten, maar rechtvaardigt meerdere luisterbeurten. Sowieso is de muziek zo heftig dat het in een keer beluisteren van deze cd een hele zit is, zo vol van indrukken. Gelukkig brengt Livarkahil zijn lompheid gedoseerd en wordt er afgewisseld met af en toe iets toegankelijker passages, zodat het geheel goed te volgen blijft. De ubervette productie zorgt er daarnaast voor dat het een zeer genietbaar album geworden is.

Vocals: H K

Guitar: Kaiin

Guitar: Traume

Bass: Neil

Drums: Skvm