'77 - High Decibels

• Band'77 [ES]
• TitelHigh Decibels
• Release datum04-11-2011
• LabelListenable Records [FR]

Tracklist

01. High Decibels
02. (Gotta go) Gotta hit the road
03. Are you ready for rock'n'roll
04. Beat it up
05. Backdoor man
06. Gimme' a dollar
07. This girl is on fire
08. Meltin' in a spoon
09. Since you been gone
10. Promised land
11. Things you can't talk about ( Bonus track )

Als ik me goed herinner ben ik wel eens een review begonnen met de woorden dat het wel eens de kortste ooit kon worden. Dat gaat zeker op voor de band die ik hier wil bespreken: die zou ik af kunnen doen met vier letters en een leesteken: AC/DC. Natuurlijk spreken deze Australiërs al zo'n 35 jaar tot de verbeelding van velen, zowel hardrockliefhebbers als muzikanten (dat kan ook prima samengaan natuurlijk). Je kunt als band de stijl omarmen, je erdoor laten inspireren en er je eigen muziek door laten beïnvloeden, zie bijvoorbeeld een band als Airbourne. Of je legt je er op toe om een exacte kopie van de band te worden, dat is het geval met het Spaanse(!) '77.

Opgericht in 2005 door de gebroeders LG en Armand Valeta met het doel om het muzikale concept van de jaren '70 te herleven, pretenderen zij een oprechte passie voor de harde rock uit die geweldige tijd, en storten zich daar met hart en ziel op. Met als resultaat de band '77, die nog meer AC/DC klinkt dan die band zelf tegenwoordig doet. Behalve de riffs die regelrecht afkomstig lijken van albums als Powerage of Highway To Hell, speelt misschien nog wel meer mee dat de band beschikt over een zanger die klinkt als Bon Scott in zijn 'beste' dagen.

High Decibels is het tweede album van deze Spanjaarden, het eerste (21st Century Rock, oorspronkelijk 2009, heruitgave door Listenable, 2010) ken ik niet, dus vergelijken kan ik niet. Ik zou er bijna moeite mee hebben om niet te geloven dat dit simpelweg verloren gewaande AC/DC opnamen ergens uit de jaren 70 zijn. Is dit authentieke heldenverering of een schaamteloze kopie? Feit blijft dat '77 het uitstekend zou doen als AC/DC tribute band. Eigen inbreng ontbreekt volledig, er staat naar mijn idee geen enkele originele noot op dit album die niet rechtstreeks van een AC/DC album uit de periode 1974/1979 had kunnen komen. Daarnaast helpt de albumhoes ook niet echt mee om een eigen gezicht te creëren.

De uitvoering is echter van zo'n hoge kwaliteit dat ik hier met plezier naar luister. Wanneer je de besproken achtergrond wegdenkt blijft er een prima ouderwetse (maar dus wel zeer voorspelbare) hardrockplaat over. In het Nederlands kennen we de uitdrukking 'Beter goed gejat dan slecht bedacht', dit lijkt me helemaal van toepassing op het album High Decibels van '77.