Loading...

Tribal Spirits - Rising Era

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 03-03-2012

Tracklist

01. While She Rots
02. Infernal Crusade (Diablo)
03. World Wide War
04. Desecrate Me
05. Insomnia
06. Das Vierte Reich

Over de Harderwijkse band Tribal Spirits heb ik eerder al eens uitgebreid geschreven naar aanleiding van hun album Overthrown Reality (2009). Over de geschiedenis en achtergrond van de band verwijs ik graag naar dat artikel (handig joh, die zoekfunctie hier rechts van je). Hier beperk ik me tot hun nieuwste stukje (huis)studiovlijt Rising Era, een EP die op 29 februari (jawel dat kan, dit is een schrikkeljaar) is verschenen. Minder goed nieuws vind ik persoonlijk dat deze EP tevens het afscheid zal markeren van brulboei en boegbeeld Alwin, die met name de laatste jaren zeer geluids- en gezichtsbepalend is geweest voor Tribal Spirits.

Voorlopig is daar dus op Rising Era nog niets van te merken. De eigentijdse heavy thrash metal van Tribal Spirits dendert onverminderd voort over het oorlogspad, met het stemgeluid van Alwin zoals altijd zeer herkenbaar, nog stevig in het zadel. While She Rots is een stoere titel, en het is dan ook een razend(e) stoere track. Zoals altijd is het gitaargeweld bij Tribal Spirits goed verzorgd, strakke rossende riffs. Dat geldt sinds de komst van Daan ook voor het drumwerk, damn wat een beest achter de kit. Echter deze keer wel, hoe kan het ook anders zou je bijna denken, met wat eigentijdse invloeden. Want daar is ie dan, ook bij Tribal Spirits: de breakdown. Ach, wat boeit het ook, er wordt goed gestoeid met tempowisselingen, laten we het daar maar op houden.

Zo raast ook Infernal Crusade voorbij, als een ware helse kruistocht vervolgt Tribal Spirits zijn ingeslagen weg om de moderne metal liefhebber te bekeren. Gezien de kwaliteit van het gebodene lijkt me dat geen probleem, wie kan hier nou weerstand aan bieden? Headbangen en meebrullen zul je g*dverdomme; Diablo! Het lijkt me sowieso beter dat de luisteraar zich gewonnen geeft om geen World Wide War te riskeren, wie zit er nou op een Vierte Reich te wachten. Nou, ik in dit geval wel, al gaat de EP daarmee wel veel te snel naar m'n zin.

World Wide War (ook dat wordt live weer lekker meebrullen met die titel) en Desecrate Me vormen een tweetal voornamelijk Slayeriaanse beukers, de eerste wat subtieler met wat midtempo afwisseling. March! De tweede meer rechttoe rechtaan van dik hout zaagt men planken hak en beuk werk. Insomnia zou je wel krijgen van zo'n spervuur aan hakkende riffs en andersoortige geluidsaanvallen. Blijf bij de les! Ondanks het wat melige 'Mister Sandman' achtige intro hakt dit nummer er lekker fanatiek op los. Naar het einde van de EP toe lijkt het er langzaam op dat Alwin al afscheid aan het nemen is, ik hoor hier de eerste Goodbye in de tekst voorbij komen. Dat kan geen toeval zijn.

Afsluiter Das Vierte Reich is het meest veelzijdige nummer van de EP. Een subtiel intro, en dan : wat een lompe herrie, voor Tribal Spirits begrippen lekker log en traag. Niks geen snelheid, al verwacht je dat op een gegeven moment wel, na een stop denk je: nou komt de uitbarsting. In plaats daarvan die lekkere lompe riff. Even later volgt dan toch een furieuze headbangpassage. Go! Het nummer kent een zeer toepasselijk slot: Alwin die brult: I Say Goodbye. Net zo toepasselijk is dat het nummer dan eindigt in een fade-out. Een waardige afsluiter.

Ik ben benieuwd hoe Tribal Spirits het vertrek van zijn vocale en visuele boegbeeld gaat opvangen. Ondertussen vergeet ik vooral niet te genieten van dit sterke, eigentijdse thrash juweeltje. Behalve complimenten voor de brute strot zijn toch ook de nodige pluimen uit te delen aan het straffe gitaarwerk en het (over)donderend sterke drumwerk. Ook de songwriters capaciteiten van deze nog altijd gretige jonge honden mogen er wezen, wat zij ons voorschotelen is zeker geen standaard thrash. Wel meedogenloos hard, met goede variatie in tempo en riffs; en met de nodige shouts en stops binnen de nummers is er al goed nagedacht over de live uitvoering. Ik kijk er al naar uit.

Wesley de Peuter - bas

Jory Hoogeveen - gitaar

Alwin van de Nagel - zang

Daan Klemann - drums

Martijn Grooten - gitaar