Evenoire - Vitriol

• BandEvenoire [IT]
• TitelVitriol
• Release datum26-03-2012
• LabelScarlet Records [IT]

Tracklist

01. Vitriol
02. Days Of The Blackbird
03. Misleading Paradise
04. Forever Gone
05. The Prayer
06. Girl By The Lake
07. Minstrel Of Dolomites
08. Alchimia
09. Wise King

Het nieuwste product dat uit de grote Italiaanse metalmachine komt rollen draagt de naam Evenoire, een veelbelovende band die op 26 maart hun debuutalbum Vitriol uitbrengt in Europa. Symphonic metal met een folk tintje, zegt de beschrijving. Mijn interesse is in ieder geval gewekt. Eens kijken of Evenoire het in zich heeft om mij voor haar muziek te winnen.

De titelsong-intro begint met wat liefelijk getinkel en gaat al snel over in epische klanken die al aardig overdone zijn, maar ach, het blijft ergens wel werken. Maar waarom epic doen als je eerste echte nummer daar niet echt op aansluit? Days of the Blackbird klinkt als een best standaard nummer, op de panfluit en het fijne en warme stemgeluid van Lisy Stefanoni na. Haar stemgeluid heeft wel flink wat weg van dat van Sharon den Adel. Het harde stuk net na het eerste couplet komt aardig chaotisch over maar wordt al snel gevolgd door een zeer lekker klinkend refrein met een klein duister tintje. Het pakt me nu niet echt, maar het heeft zeker potentie.

Misleading Paradise doet in de eerste instantie erg denken aan werk van Dream Theater; chaos, weinig metal, een boel basgitaar, vage melodieën. Gelukkig komen de gitaren er al snel bij en wordt dit een prettig mid-tempo nummer met hier aardig veel variatie a la Dream Theater. Forever Gone borduurt voort op de Dream Theater achtige chaos maar heeft iets meer volume. Goed, meeslepend drumwerk in de intro en de orkestrale stukken zijn ook niet mis. De erg aanwezige basgitaar klinkt wel erg misplaatst in de coupletten hier en daar, maar het met grunts gemengde refrein hakt er lekker in.

The Prayer valt met zijn 1 minuut 14 meer een interlude met zang te noemen naar de ruim 7 minuten durende klapper Girl By The Lake. Iets minder Dream Theater, wat meer Evenoire. Met vlagen een wat saai nummer maar er zitten geniale stukken tussen en hier en daar een wat futuristische twist. Typisch een nummer dat moet groeien. Tip: dit album heeft meer luisterbeurten nodig om het echt te kunnen waarderen.

We gaan de wat meer catchy folk kant op met Minstrel of Dolomites, al moet je wel even wat lagen wegscheppen om bij de folk te komen, maar tegen het eind komt het langzaam naar boven kruipen. Een van de wat meer toegankelijke nummers op dit album. Jammer van de brug waarin de karakteristieke net-uit-de-telling basgitaar weer komt opduiken. Ik hoef de band waarvan dit duidelijk gekopieerd is niet weer te noemen hoop ik…

Een vaag duister sfeertje dat ik niet echt kan plaatsen komt naar boven in Alchimia. Gemengd met fluit en overige orkestrale meuk klinkt het anders best lekker. Weer een verrassend toegankelijk nummer met wat meer georganiseerde chaos waar Lisy een paar leuke vocale truckjes uit de kast trekt. We sluiten af met Wise King, ook weer een nummer waar een flink aantal leuke verassingen in zitten verborgen. Niet echt veel tempo maar wel genoeg power om het een mooie afsluiter te noemen.

Het geluid van deze band is even wat wennen, maar ik denk dat het uiteindelijk wel een boel mensen zal aanspreken. Ik ben bang dat ik daar niet toe behoor, maar ik ga ook zeker niet zeggen dat het een slecht album is. Het ziet er heel lekker uit, maar mij smaakt het niet echt… nu nog niet tenminste.