Altar of Sin - Tales of Carnage First Class
- Altar of Sin [ES]
- Tales of Carnage First Class
- 01-03-2012
- Xtreem Music [ES]
Tracklist
01. Master Satan
02. Wrapped in a Black Cloak
03. Tales of Carnage
04. Extreme Perverts Fest
05. Voodoo Hell (Blessed by the Devil)
06. De Tribus Impostoribus
07. Les Demons
08. Into the Circle Pit
09. Outro: Malingnant Enclosure
Altar Of Sin is afkomstig uit Valencia en hobbelt al zo'n tien jaar rond in de Spaanse underground extreme metal scene. Net zo underground als het eveneens Spaanse label dat wel raad weet met dit soort bands. Na een demo en twee EP's is Tales Of Carnage First Class (na The Damned Dogs From Hell, 2010) het tweede volledige album van deze furieus musicerende Spanjaarden. Het label Xtreem staat vaker garant voor dit soort old school thrash, daarvan hebben ze wel meerdere bands in hun stal.
Om dan ook maar meten met de deur in huis te vallen: opzienbarend is dit album zeker niet. We horen harde, agressieve, primitieve thrash. Weinig verfijnd materiaal, vooral gaan met die banaan. Het gaspedaal wordt vrijwel constant ingedrukt, een spaarzame midtempo passage dient slechts als een momentje van adempauze en duurt nooit lang. Net zoals de nummers in het algemeen ook van korte duur zijn.
Wrapped In A Black Cloack bijvoorbeeld, waarin we met een ferme scream herinnerd worden aan het agressieve karakter van deze muziek. Ook horen we hier goed waar Altar Of Sin z'n inspiratie vandaan heeft. Dan denk ik vooral aan US thrash grootheden als (oude) Slayer en Exodus, en Possessed. Sterk gitaar- en riffgericht materiaal dus. Een nummer als Into The Circle Pit spreekt met zo'n titel boekdelen.
Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen op de regel, zoals in dit geval Voodoo Hell (Blessed By The Devil), dat niet alleen maar snel is, maar een meer death metal achtige langzamere passage kent. Goed voor de afwisseling op een verder overwegend door snelheid gedomineerd album. Of het verrassende eerste gedeelte van het langste nummer op het album De Tribus Impostoribus, dat ook wel een beetje een death metal feel over zich heeft.
De productie van het album is eigenlijk precies zoals de muziek: rauw en hard. Met een speelduur van een krap halfuur is het feest ook alweer zo voorbij. Dit is prima muziek om zo eens te horen, maar bijzonder is het allemaal niet. Voer voor thrashveelvraten.
Goyo Hammerhead - Vocals, Drums
Carlos Overkill - Vocals, Guitars
Javier Destructor - Bass