Loading...

Titans Eve - Life Apocalypse

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 13-07-2012

Tracklist

01. Overcast (Intro)
02. Destined to Die
03. Road to Ruin
04. Descension (Instrumental)
05. The Abyss
06. Life Apocalypse
07. A Wound that Never Heals (Instrumental)
08. Divided We Fall
09. Hollow Gods
10. Frozen in Time
11. The Void

Met als basis van Titans Eve de broers Brian en Kyle Gamblin (beiden gitaar en zang) stevig aan het roer, besprak ik ruim een jaar geleden het debuutalbum The Divine Equal van deze Canadezen. De muziek die ten gehore werd gebracht liet zich eenvoudig benoemen. De mix van heavy, power en thrash metal zal menig klassieke metal liefhebber kunnen aanspreken. Niet origineel of spannend, maar in een lekkere enthousiaste uitvoering, die het meetappende voetje, luchtgitaarvingers en headbangbewegingen zeker toestaan.

Anderhalf jaar na het debuut is het tijd voor de opvolger, een heus conceptalbum met de titel Life Apocalypse. Met zo'n titel lijkt dat concept me duidelijk, de band vindt het hun soundtrack bij het einde der tijden. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: in muzikaal opzicht is er wel wat veranderd. De klassieke invloeden zijn er nog steeds, maar ik heb het idee dat Titans Eve wat moderner is gaan klinken. Dat komt met name door de metal/hardcore invloeden die in de muziek verwerkt zijn, en het geheel een pittige boost geven.

Het is natuurlijk sowieso niet vreemd dat een band op z'n tweede album groei vertoont ten opzichte van het debuut, sterker nog, het zou niet goed zijn wanneer dat niet het geval zou zijn. Dus die punten heeft Titans Eve alvast binnen. Al vanaf Destined To Die (mooi voorafgegaan door intro Overcast) is te horen dat de band een stuk voller, heavier, moderner klinkt. Het is, net als op het debuut, een goedgekozen opener die je meteen bij de kl*ten grijpt. Deze komt lekker binnen.

Ondanks de licht veranderde muzikale aanpak verdient Titans Eve nog altijd geen originaliteitsprijs. De dubbele basdrum ratelt stevig door (Road To Ruin, The Abyss en ga zo maar door), er zijn een paar instrumentaaltjes als verbindingsstukjes, en ook het hardcore meeschreeuw effect wordt gevonden (titelnummer Life Apocalypse). Dat dit gepaard gaat met fraaie gitaarsolo's in bijna elk nummer is een lekker meegenomen extraatje, want die mogen er zeker zijn!

Het dreunende Frozen In Time besluit bijna het album. Hoewel geen snel nummer toch die bijna constante dubbele basdrum, terwijl het nummer toch zeker z'n subtiele momenten kent; niet helemaal gepast vind ik. The Void sluit in stijl lekker vlot en melodieus af, dat is beter. Mijn conclusie van het eerste Titans Eve album blijft dan ook in grote lijnen overeind: een prima heavy metalalbum, zeker bestemd voor de traditionele headbanger die geen hoge eisen stelt aan originaliteit. Met daarbij de toevoeging dat Life Apocalypse een modernere touch heeft.