Loading...

The Graviators - Evil Deeds

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 28-08-2012

Tracklist

01. Soulstealer
02. Evil Deeds
03. Morning Star
04. The Great Deception
05. Feelin' Low
06. Häxagram
07. A Different Moon
08. Presence
09. Forlorn
10. The Infidel

Black Sabbath. Zo, dan is dat er maar vast uit. Hiermee heb ik meteen de belangrijkste inspiratiebron van The Graviators op hun tweede album Evil Deeds te pakken. De Zweden debuteerden drie jaar geleden met het selftitled album, vol met dampende, doomy stoner. Zo retro als de pest, met dat heerlijke vintage geluid. Opmerkelijk genoeg zijn op deze opvolger de stoner invloeden enigszins naar de achtergrond verdreven en heeft het geluid plaats gemaakt voor ouderwetse hardrock met een prettig rouwrandje.

Er lijkt dan ook echt alle mogelijke moeite gedaan om de muziek zoveel mogelijk als hun grote voorbeelden te laten klinken. Het fanatieke drumspel, het dampende basgeluid, zelfs het snerpende stemgeluid van Ozzy indertijd (gelukkig in deze uitvoering wat beter aan te horen) moeten er aan geloven en worden glansvol gekopieerd door de zweverige Zweden. Of is het oprechte bewondering in plaats van klakkeloos kopieergedrag? Nou ja, het een sluit het ander natuurlijk niet uit.

Nou heb ik op zich niet zo'n moeite om een van enige originaliteit gespeend product te bespreken, maar ik vrees dat ik met Evil Deeds toch best snel klaar ben. Het album luistert verrukkelijk weg, voor dit soort muziek mag je me 's nachts wakker maken (voor zover ik al slaap 's nachts, maar dat is weer een heel ander verhaal). Sterke riffs, sowieso lekker gitaarwerk en een ritmesectie die zo'n lekker groove neerlegt dat ik zelden stil kan blijven zitten. Vanaf opener Soulstealer begint zich al wat te roeren van opwinding, helaas ebt dat gaandeweg het album wel wat weg.

Want hoe heerlijk ik de muziek ook vind, The Graviators geeft me, ondanks een tiental manmoedige en aangenaam logge pogingen, geen enkele doorslaggevende reden om niet gewoon 1 van de vier eerste Black Sabbath albums op te zetten wanneer ik deze muziek wil horen. Positieve uitzonderingen: de lange jam achtige afsluiter Infidel die me prima kan bekoren en een beste stoner vibe bevat, en het spaarzame toetsenlijntje dat sfeerverhogend werkt.

Ondanks al m'n gezeur zou ik dit album echter (hypothetisch, wij geven geen cijfers) gewoon een voldoende geven, want de muzikale uitvoering blijft om je vingers bij af te likken. Maar ja........

Niklas Sjöberg - Vocals

Martin Fairbanks - Guitar

Johan Holm - Bass

Henrik Bergman - Drums