Hideweaver - Silver Bullet

• BandHideweaver [IT]
• TitelSilver Bullet
• Release datum10-04-2012
• LabelEigen beheer

Tracklist

01. Silver Bullet
02. Opus Die
03. The Same Old Song
04. The Scarlet Whore
05. Wait Until Dark
06. Wash My Tears Away
07. Eyes Open Wide
08. Of Beauty and Vanity
09. $alevation
10. Shades

De kweekvijver van aanstormend metal talent dat ze Italië noemen heeft weer een veelbelovende band gecreëerd: Hideweaver. Na wat demo’s, een mini cd en een paar verschijningen op compilatie album, is het nu tijd voor het echte werk. Eindelijk hebben ze dan een full-length album, en ik ben benieuwd hoe die klinkt!

We trappen af met een scala aan soundeffecten zoals wolvengehuil, brekend glas, een kogel en het luiden van een klok bij de titelsong Silver Bullet. Vervolgens bouwt de intro heel wat spanning op, en wat volgt is een zalig en pittig nummer met een hoog verslavend gehalte. De melodielijnen zijn zeer interessant, de gitaren zijn lekker diep, de solo’s meeslepend, de drums gooien zo af en toe zo’n heerlijk dubbel-bas speed effectje erdoorheen en de zang is loepzuiver.

Opus Die begint wat chaotisch, en blijkt zijn eigen ritme niet echt te kunnen vinden. Maar dan komt het nummer in een stroomversnelling terecht en de powermetal elementen komen naar boven drijven. Wel typisch een nummer waar je even in moet komen. The Same Old Song spreekt zich een tikje tegen, want het gebeurt zelden dat ik zo’n verfrissende mid-tempo/ballad tegenkom. In dit nummer zit een leuk, 80’s knuffelrock achtig sfeertje.

Wat volgt is lekker relaxed maar vlot drumwerk in The Scarlet Whore. Ook weer een nummer waar je niet zo in rolt, maar wat meer luisterbeurten nodig heeft. De standaard geluiden worden gelukkig doorbroken met een zeer zalige gitaarsolo waar de snelle Italiaanse vingers in uitblinken. Een geweldig verrassend a capella stukje brengt de sfeer er weer flink in bij Wait Until Dark. De drums zijn ook weer goed bezig door zo af en toe even goed op die dubbele bassen te rammen, en dat subtiele piano twinkeltje ertussendoor is ook heel fijn om te horen.

Wash My Tears Away begint ook weer lekker pittig en qua ritme en zang is het een heel interessant nummer, maar het zwakt in het begin, zeker qua melodie, wat af. Maar halverwege komt dan die gitaarsolo en vanaf daar schiet het algemene niveau meters de lucht in. Eyes Open Wide klinkt eerst ook wat vlak en eentonig, maar weer is die gitaarsolo de redder in nood Dat blijkt toch echt hetgene te zijn waar Hideweaver in uitblinkt en ook wat dit album kracht geeft nadat je denkt dat je op een dipje bent gestuit. Moeten ze toch even mee uitkijken….

Toch worden dingen weer heel interessant en gaat het niveau weer naar het was bij het eerste nummer met Of Beauty And Vanity. Veel afwisseling, met hier en daar een episch progressief tintje. Met vlagen komt er zelfs even een ‘wauw’ momentje langs wat compositie betreft. $alevation komt ook weer een tikje chaotisch over. De gitaarsolo’s lijken nu een verplicht iets en zelfs die kunnen de chaos niet meer rechttrekken, maar voegen juist meer ervan toe. Niet echt het beste nummer op dit album.

We sluiten af met Shades, een wat bitterzoet nummer met een lekker tempo en verslavende melodieën dat een passend slot geeft aan dit wisselende album. We eindigen op hetzelfde geweldige niveau waar we begonnen, maar dat wat ertussen zit wil nog wel eens wat inzakken. Hier en daar zitten geweldige momenten in dit album verborgen, maar die komen meestal als mosterd na de maaltijd. Waarom is het toch zo vaak dat het eerste nummer zo lekker klinkt, en de boel daarna wat inzakt? Ook Silver Bullet is weer zo’n geval. Zeker een band en een album met een heleboel potentie, maar het heeft wat luisterbeurten nodig. Knap niet gelijk af op de eerste klanken, want ik heb het gevoel dat deze band me later nog gaat verrassen. Ik hou deze in elk geval nog even in mijn playlist.