FinDuMonde - Licantropia

• BandFinDuMonde [AR]
• TitelLicantropia
• Release datum01-05-2012
• LabelCumpa Records
• PromotorLeave Something Witchy Promotions

Tracklist

01. Lycanthropus
02. Ataque Sorpresivo
03. Carne
04. La Condena
05. Balas de Plata
06. Espiritu Errante
07. Medium
08. Fenix

In het land van Evita en natuurlijk de tango verrees in 2009 het death metalgenootschap FinDuMonde. ‘Het einde van de wereld’ in goed Frans. Ofschoon in Argentinië geen Frans gesproken wordt, is 2012 een uitermate geschikt jaar om het einde van de wereld ook echt gestalte geven middels een heus debuutalbum. Nou ja, album. Met haar eenentwintig minuten is het wellicht toepasselijker om van een EP te spreken.

Het is de inhoud die telt. Die eenentwintig minuten zijn onderverdeeld in acht bloeddorstige hoofdstukken waarin FinDuMonde een effectieve synthese tentoonspreidt van moderne death metal, wat black metal een beetje hardcore en een vleugje industrial. Een eigentijdse mix van moderne extreme metal dus.

Met een meeslepend intro barst de feeding frenzy los met het overrompelende Lycanthropus. De welhaast mechanische productie is het eerste dat opvalt. Uiterst professioneel en behoorlijk vet schalt de herrie uit je speakers. De mechanische klinkende sound brengt een kille sfeer met zich mee die het album kenmerkt. Onheilspellende blastpassages laten zich gemakkelijk afwisselen met dampende grooves.

Het navolgende Ataque Sorpresivo heeft vanwege de thrashattitude een wat obstinater karakter. De Spaanse teksten, op voortreffelijke wijze ingebruld door Cristian Rodriguez, dragen daar ook aan bij. Carne heeft weer wat meer dreigende black metalelementen in zich. Het nummer is alleen voorbij voor je er erg in hebt. En dat geldt voor meer nummers.

Ondanks de uiterst professionele uitstraling en de precisie waarmee de band de geluidsdrager beschreven heeft, heb ik het gevoel dat er op het compositorische vlak wat meer te halen was geweest. De nummers zijn allemaal erg kort. Ze herbergen een flink aantal toffe passages, maar als geheel ontbreekt het wat aan de nodige spanning. In het hardcore-achtige setting als Balas De Plata is dat geen probleem maar het eerder genoemde Carne is wat dat betreft een teleurstelling.

Kortom, in de kern beschikt FinDuMonde over de capaciteiten om tot iets gaafs te komen. Echt overtuigende composities ontbreken. Maar de sterke fragmenten van Licantropia bieden genoeg uitgangspunten om een volgende release nog beter beslagen ten ijs te komen.