Loading...

Void Moon - On the Blackest of Nights

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 01-11-2012

Tracklist

01. Hammer of Eden
02. On the Blackest of Nights
03. Psychic Bleeding
04. The Word and the Abyss
05. Cyclops
06. The Burning Court
07. Through the Gateway
08. Among the Dying
09. The Mourning Son

Void Moon is een vrij nieuwe (ontstaan in 2009) Zweedse band, waarvan ik aan de hand van de naam niet verwacht had dat zij doom metal zou brengen. Na een paar demo's is de band toe aan debuutalbum On The Blackest Of Nights, waarvan ook de hoes eerder psychedelische klanken doet vermoeden. Maar het is toch echt, weliswaar behoorlijk eenvoudige, doom dat Void Moon te bieden heeft. De band noemt zelf Candlemass en Solitude Aeturnus als invloeden, dus qua originaliteit zijn mijn verwachtingen op voorhand niet hooggespannen.

Wat als eerste opvalt is dat de muziek die de Zweden brengen wel erg langdradig van stof is. Ze lijken niet vooruit te branden, waardoor zelfs voor gelouterde doomliefhebbers het gevaar van verveling op de loer ligt. Natuurlijk hoort de slepende tred bij deze muziek, zelf hoor ik daar dan graag de nodige emotie bij, het moet gevoelens oproepen, sfeer neerzetten. Wat wel lekker is, is de duisternis die wordt opgeroepen, die donkere rand is zeker aanwezig. Invloeden die je desalniettemin ook mag verwachten zijn die uit de klassieke heavy metal, het album wordt immers uitgebracht door Cruz Del Sur Music.

Met Hammer Of Eden lukt het Void Moon nog niet om me te overtuigen van hun kwaliteiten. Het is een wat langdradig, vervelend nummer dat maar niet op gang lijkt te komen en al weer voorbij is zonder ik het in de gaten heb, zonder echt een noemenswaardige indruk achter te hebben gelaten. De riff die tot vervelens toe herhaald wordt strekt niet echt tot aanbeveling. Titelnummer On The Blackest Of Nights doet het daarna al wat beter. Deze klinkt weliswaar nog slomer dan de vorige, maar is wel wat sferischer en minder eentonig. Zo krijg ik een beter beeld van de band, een beeld ook dat me wat beter begint te bevallen.

De opgaande lijn wordt goed doorgezet met het sferische tussendoortje Psychic Bleeding, ronduit interessant wordt het vervolgens met The Word And The Abyss. Dit nummer heeft wel waar ik zo van hou in doom metal. Melancholie, tragiek, in elk geval is er sprake van gevoel, emotie in dit nummer. Daarnaast is het lekker om te beluisteren vanwege het afwijkende ritme en de tempowisselingen, de dynamiek. Slepende passages met lekker trillende bas worden afgewisseld met aparte ritmische stukjes. Ook de zanger heeft blijkbaar inmiddels wat passie in zijn stem gevonden en klinkt hier een stuk minder eentonig. Dit begint er op te lijken!

Helaas blijkt in het land der blinden Eenoog koning (Cyclops). Ik vrees dat we met The Word And The Abyss het hoogtepunt van het album gehad hebben. Een hoogtepunt tussen haakjes dan, want veel is er op dit album niet voor nodig gebleken om tot climax te worden uitgeroepen. Naast deze track vind ik verder alleen Among The Dying nog een fraai nummer. Omdat ook die zo lekker slepend is, dat melancholieke gevoel oproept, me zelfs bijna een droevig gevoel geeft. Hoe dan ook iets teweeg brengt, iets dat de rest van de nummers niet echt lukt.

Jonas Gustavsson - vocals, guitars

Thomas Hedlund - drums

Erika Wallberg - guitar

Peter Svensson - bass