War From A Harlots Mouth - Voyeur
- War From A Harlots Mouth [DE]
- Voyeur
- 19-10-2012
- Season of Mist [FR]
Tracklist
01. Origin
02. Vertigo
03. H(a)unted
04. Terrifier
05. Of Fear and Total Control
06. Temple
07. The Black Lodge
08. Beyond Life and Death
09. To the Villains
10. Krycek
11. Scopophobia
12. Catacombae
13. Epiphany
14. Dolph Lundgren (bonus Will Haven cover)
15. To the Villains (bonus demo version)
Tussen de oprichting in 2005 en 2012 heeft het Duitse War From A Harlots Mouth drie studioalbums en een EP de wijde wereld ingeslingerd. Allemaal vol met kwalitatief hoogwaardige technische metal. Mathcore of metal zo je wilt. Voyeurs is dus album nummer vier en de liefhebber kan zich alvast opmaken voor opnieuw een meer dan geslaagd werkstuk.
Zoals zoveel bands die meerdere stijlen trachten te incorporeren in hun totaalgeluid houdt War From A Harlots Mouth er niet van om in een hokje gestopt te worden. Maar om het voor iedereen gemakkelijk te houden zeg ik stiekem toch dat deze instrumentengeselaars voornamelijk diegenen zullen vermaken die zich ook vermaken met de muziek van Meshuggah, Psyopus en misschien ook wel Dillinger Escape Plan en Ephel Duath. Ik zeg er wel bij dat War From A Harlots Mouth veel minder gebruik maakt van de typische geluidscollages waar voornoemde bands zich vaak van bedienen maar dat er heel nadrukkelijk wordt gewerkt aan duidelijke songs met de bijbehorende sfeer.
Voyeurs wijkt wat dat betreft qua stijl niet af van haar voorgangers. Het album klinkt wel veel vetter. Na het prachtige maar erg korte cello intro overrompelt de band haar luisteraars meteen met het allesverwoestende Vertigo. Een wervelwind van blastbeats en woeste stampstukken met in het oog van de storm een angstaanjagend middenstuk. Het complexe bas en drumwerk eisen direct een hoofdrol op. De toon is gezet. De liefhebber kan gerust ademhalen. Want het gehele album blijft op dit hoge niveau doorgaan. Het hamerende Terrifier schakelt zelfs een tandje bij in snelheid. Kiezelhard en een retestrak. Instrumentbeheersing waar je je hoed voor af mag nemen. De gekke hak op de tak stukken hebben wonderbaarlijk genoeg niet de adhd uitstraling van veel soortgenoten. Eigenlijk glijd je best makkelijk in een comfortabele modus ondanks de algehele bruutheid.In het bevreemdende Krycek wordt er flink wat gas teruggenomen. Hier sluipen ook wat stoere sludge en drone invloeden in het geluid. Het levert een ijzingwekkend aantal minuten op. Het is wat mij betreft dan ook het absolute hoogtepunt van het ronduit spannende album.
De cello die we in het begin en ook halverwege aantroffen, mag ook het bal stemmig afsluiten. Voyeurs is een waanzinnige achtbaanrit die zeker door de liefhebber op een voetstuk gezet mag worden. Tegelijkertijd is het album relatief toegankelijk en heeft het ook nog eens een moddervet geluid. Daarmee zou ook best een wat breder publiek aangeboord kunnen en mogen worden.
