Uncle Acid and the Deadbeats - Mind Control

• BandUncle Acid and the Deadbeats [GB]
• TitelMind Control
• Release datum15-04-2013
• LabelRise Above Records [GB]

Tracklist

01. Mt. Abraxas
02. Mind Crawler
03. Poison Apple
04. Desert Ceremony
05. Evil Love
06. Death Valley Blues
07. Follow the Leader
08. Valley of the Dolls
09. Devil's Work

Uncle Acid and the Deadbeats is sinds 2009 een Engelse band die overduidelijk z'n inspiratie haalt uit de vage hersenkronkels van Charles Manson en aanverwanten, en z'n invloeden uit jaren '60 en '70 psychedelische en occulte rockmuziek. De band klinkt als een dopey versie van een mengeling van Alice Cooper en The Beatles meet Black Sabbath. Op het derde album Mind Control komen al die aspecten opnieuw samen in heerlijk groovende stoner.

Het album opent met Mt. Abraxas, en heeft mij daarmee meteen binnen. Het is een enorm vet, slepend (en slopend) riffmonster, met een basis waar Black Sabbath jaloers op zou mogen zijn (of horen we hier stiekem gewoon Tony Iommi aan het werk?). Verslavend lekker gewoon. De beukende drums, die sleurende bas, het heerlijk zeurende stemgeluid dat nu eens niet op de voorgrond ligt, en bovenal die ubervette gitaar; damn wat is dit lekker. De variatie in tempo is aangenaam en behoudt op die manier een stukje onvoorspelbaarheid. De eerste zeven minuten van Mind Control smaken dus echt wel naar meer!

Met Mindcrawler gaat het tempo ietsjes omhoog, samen met het gehalte aan toegankelijkheid. Dit is een beetje pakkende rockmuziek voor on the road, lekker swingend, sterke hooks, en compact. In tegenstelling tot veel collega's verzanden Uncle Acid en de zijnen niet in oeverloos gepiel, maar blijven de liedjes regelmatig kort en to the point. Single Poison Apple heeft wel een beetje een Queens Of The Stone Age achtige feel; en nu ik me dat zo realiseer komt dat gevoel wel vaker voorbij op dit album. Geen straf natuurlijk. Al blijft deze muziek natuurlijk vooral een authentieke ouderwetse occulte 'foute horrorfilm' sfeer uitstralen.

De uptempo, bijna swingende nummers blijven prima afgewisseld worden met slepende doomy tracks. Zo is Desert Ceremony weer zo'n lekker slome, dreigende track, waarna met Evil Love de spreekwoordelijk voetjes weer van de vloer mogen. Death Valley Blues doet inderdaad het laatste woord van de titel eer aan en doet me behoorlijk aan The Beatles denken. Vooral de combinatie van de zang met het cleane gitaarlijntje doen wel redelijk tripperig aan.

Follow the Leader is een fijne reminder waarom die skip toets toch ook alweer zo'n fijne uitvinding is. Wat mij betreft het minpunt van het album dat ik met plezier oversla. Beetje dreinerig, zeurderig, waar volgens mij zelfs de sitar voor van stal wordt gehaald. Wederom Beatlesesque, maar dan de vervelende variant. Dit is een nummer dat goed had gepast als afsluiter van het album, zo eindigt het nummer ook.

Maar gelukkig is het nog niet zover, want vervolgens krijgen we het uitermate slepende en dreigende Valley Of The Dolls voor de kiezen. Een nummer waarvan het gitaargeluid me een beetje doet denken aan Cathedral. Toch geen toeval zeker? Doomy, maar toch ook zeker psychedelisch. Met Devil's Work is dan toch echt het laatste nummer van het album aangebroken. Net als het vorige een dreigend nummer, waarin in de tekst nog maar eens het doen en laten van Charles Manson en de zijnen uit de doeken wordt gedaan. Vooral ritmisch een lekker nummertje, met niet voor de hand liggend drumwerk, en uitwaaierend psychedelische gitaren.

Waar ik zeker na opener Mt. Abraxas een soort van Black Sabbath kloon had verwacht, logenstraft Uncle Acid and the Deadbeats dat idee in het vervolg van het album. Natuurlijk, die invloed zit wel in de mzuiek, maar die is verder vooral psychedelisch, trippy. Een paar nummers van het album hebben wel even wat gewenning nodig, maar Mind Control zit verder doordacht en gevarieerd in elkaar. Voer voor psychopaten ;-)