Huntress - Starbound Beast
- Huntress [US]
- Starbound Beast
- 28-06-2013
- Napalm Records [AT]
- Hard Life Promotion [NL]
Tracklist
01. Enter The Exosphere
02. Blood Sisters
03. I Want To Fuck You To Death
04. Destroy Your Life
05. Starbound Beast
06. Zenith
07. Oracle
08. Receiver
09. Spectra Spectral
10. Alpha Tauri
Iets meer dan een jaar geleden besprak ik het debuutalbum Spell Eater van de Amerikaanse heavy metal band Huntress. Ik was daar op dat moment (nog steeds wel hoor) best over te spreken en stelde de band dan ook graag uitgebreid voor. Na een druk jaar on the road om dat album ook live te vertolken verbaast de band door al relatief snel met een opvolger op de proppen te komen. Dus hier is Starbound Beast.
Na de instrumentale opener Enter The Exosphere kan het feest der herkenning losbarsten met Blood Sisters, en dan blijkt inderdaad dat er weinig veranderd is ten opzichte van het debuut. De melodieuze heavy metal wordt nog altijd volgens het boekje, maar erg plezierig uitgevoerd. Het geluid blijkt wederom in orde, dus niets staat een traditionele (US) metal herhalingsoefening in de weg. Fijne riffs en een pakkend refrein vormen, zoals telkens eigenlijk, de basis voor deze lekker wegluisterende muziek.
Daarna volgt het nummer dat al vooraf is aangekondigd en de metalen nieuwsrubrieken heeft gehaald. I Want To Fuck You To Death is (mede) geschreven door Motor(opper)head Lemmy, en ik kan me zo voorstellen dat hij z'n inspiratie direct bij zangeres Jill Janus gehaald heeft. Ok, zo'n 'leuke' titel en de namedropping staan niet automatisch garant voor een sterk nummer, maar deze mag er op zich best wezen in de context van dit album.
Het zijn op zich de wat snellere nummers die mij het best bevallen op dit album. Goede voorbeelden zijn Destroy Your Life en Zenith. Het zijn tegelijkertijd die nummers waarbij ik me afvraag wat er aan de hand is met de stem van Jill. Ze lijkt een stuk heser en lager te klinken dan op het debuut, en hoewel een sporadische ijselijke schreeuw nog wel aanwezig is, vind ik haar zang minder dominant en imposant dan op het debuut. De tol van het vele touren en een te snelle opvolger voor het debuutalbum?
Ik ben een beetje teleurgesteld in dit tweede album van Huntress. Met Spell Eater had de band me behoorlijk te pakken, ik genoot van de authentieke heavy metal sfeer. Starbound Beast biedt weliswaar regelmatig meer van hetzelfde, maar dan ook niet meer dan dat. Daarnaast heb ik het idee dat de vocale prestaties van Jill Janus op het debuut beter uit de verf kwamen, ik heb geen idee of mijn eerder genoemde gedachte daarover ergens op slaat, maar zo beleef ik het wel. Of heb ik te veel verwacht?
