Loading...

John Garcia - John Garcia

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 02-08-2014

Tracklist

01. My Mind
02. Rolling Stoned
03. Flower
04. The Blvd
05. 5000 Miles
06. Confusion
07. His Bullets Energy
08. Argleben
09. Saddleback
10. All These Walls
11. Her Bullets Energy

John Garcia (San Manuel, Arizona, 4 september 1970) is een Amerikaanse zanger wiens stem onlosmakelijk is verbonden met de desert/stonerrock en de Palm Desert scene. Sloburn, Unida, Hermano, maar natuurlijk vooral Kyuss hebben de loopbaan van (onder anderen) deze man gemaakt. Er werd hem daarna misschien wel verweten dat hij met Garcia vs Garcia, Garcia plays Kyuss, Kyuss Lives! en Vista Chino te veel in het verleden is blijven hangen. Iets meer daarover kun je ook teruglezen in mijn overpeinzingen omtrent het Vista Chino album vorig jaar.

Maar wat mij betreft heeft Garcia recht van spreken. Gelukkig vind ie dat zelf ook, en zet onverdroten zijn loopbaan voort. Waarbij hij mijns inziens deze keer de verstandige keuze heeft gemaakt om een album onder z'n eigen naam uit te brengen. Naar eigen zeggen loopt hij al jaren met muziek onder de armen die het verdient om gehoord te worden. Dat blijkt noodzakelijkerwijs niet altijd muziek die naadloos aansluit bij de bands waarmee de beste man z'n grootste bekendheid vergaarde. Het album dat uit dit verlangen voortkomt draagt niet voor niets z'n eigen naam: hier is John Garcia!

My Mind is een verrukkelijke opener, vlot, pittig en swingend. Terwijl een nummer als Flower me positief opvalt vanwege het speelse gitaarspel, een van de prettigste nummers van het album. Twee vrij uiteenlopende nummers aan het begin, met de kenmerkende vocalen als rode draad. Dat zal dan ook de boodschap van dit album blijken. Niet een genre of richting als leidraad, maar de herkenbare zang. Deze fleurt zelfs het eenvoudige en obligate The Blvd op. Confusion is wel redelijk verrassend te noemen, niet eens zozeer als compositie, maar wel als rauwe uiting.

Opvallend is ook het duo His Bullets Energy en Her Bullets Energy, sowieso al qua titel natuurlijk. Waar de eerste een lekker ronkende rocker is met uiteraard de 'verplichte' dosis groove, is de tweede een akoestisch, gevoelig stukje. Een opvallende afsluiter van het album derhalve, dat eens te meer de diversiteit aangeeft. Overigens is op gitaar de legendarische Robby Krieger (The Doors) te horen, een attractie op zich.

Dat de meeste muziek op John Garcia (het album dus) toch nog te linken is aan een of meerdere bands uit het verleden van de zanger is logisch, en ook helemaal niet erg. Sowieso mag zijn herkenbare stemgeluid gehoord worden; en het zou ook wel heel raar worden als hij opeens geforceerd iets heel anders ging dan als waar ie uiteindelijk gewoon goed in is. We horen hier dus voornamelijk lekker groovende rock voorbij komen, waarbij een voorname rol is weggelegd voor een swingende ritmesectie en heerlijk riffende en ronkende gitaren. Met Garcia's stemgeluid en de nodige gitaarsolo's als slagroom op de taart zal geen enkele liefhebber van genoemde bands zich hoeven te vervelen.