Mercury Tide - Killing Saw

• BandMercury Tide
• TitelKilling Saw
• Release datum25-05-2012
• LabelLimited Access Records [DE]

Tracklist

1. In the Shame of Trust (Intro)
2. Killing Saw
3. Home
4. Searching
5. World of Pain
6. Lord of Memories
7. Out of the Darkness
8. Alone in My Room
9. Satan Sister
10. You Cannot Save Me
11. No More Pain
12. Have No Fear

Dirk Thurisch is back! Uh wie? De bio doet voorkomen alsof een oude held uit langvervlogen tijden teruggekeerd is op aarde om de argeloze luisteraar te laten laven aan zijn kunstige werken. Ach ja, ik overdrijf graag een beetje. Dirk Turisch is de zanger (en initieel ook gitarist) van Angel Dust, een typische Duitse jaren '80 speed/thrash metal band (twee albums); die in een tweede leven (vanaf 1997, toen ook onze Dirk er bij kwam) vooral zoetsappige melodieuze metal produceerde.

Nu is Thurisch terug met z'n andere band Mercury Tide, waarmee in 2003 al debuutalbum Why werd uitgebracht. In de vorm van Killing Saw krijgt dat debuut nu dus een vervolg, terwijl Angel Dust een beetje op z'n gat lijkt te liggen (het laatste album dateert alweer uit 2002, de band heeft echter nog wel de status 'active'). Voor de muziek op zich maakt dat volgens mij weinig uit, die ligt bij beide bands in hetzelfde straatje: degelijke, maar brave, toegankelijke, melodieuze metal.

Wanneer piano intro In The Shame Of Trust overgaat in titelnummer Killing Saw moet ik toch wel even slikken. Hoewel ik wel enigszins was voorbereid op de muzikale koers valt dit behoorlijk tegen. Die stoere titel maakt zichzelf geen seconde waar, dit klinkt wel erg braaf. De muziek doet me een beetje denken aan een band als Savatage, maar dan gewoon niet zo goed. Veel toetsen, veel pathos; matig scheurende gitaren en rammende drums.

Uitzonderingen zijn nummers als Home en Searching aan het begin van het album, waar de gitaar af en toe wel lekker los mag. Ronduit tandglazuurteisterend is Alone In My Room, die is wel erg zoet. Over het geheel laat het album zich lekker wegluisteren, kwalitatief is er eigenlijk niks op aan te merken. Of het zou moeten zijn dat de productie wat minder gladjes had gekund, om in elk geval nog wat power uit de muziek te kunnen genereren.

Want nummers als World Of Pain, Lord Of Memories, Satan Sister en No More Pain, om maar wat voorbeelden te noemen, zijn toch wel erg zouteloos. In m'n introductie had ik het nog over metal, maar vervang dat maar gerust door (heavy) rock. Vooral veilige, degelijke rock. Want op zich valt er op de kwaliteit van het gebodene niks aan te merken. Ook met de zang van Dirk Thurisch is niks mis.

Het is alleen zo tam, zo nietszeggend, snel vervliegend; ik kan het hele album echt niet in 1 ruk uitluisteren. Dit is denk ik wel lekkere muziek voor op een festival, met dit weer, biertje erbij, en dan deze muziek op de achtergrond. Ja, dat lukt wel.