Kill Procedure - Brink Of Destruction

• BandKill Procedure [US]
• TitelBrink Of Destruction
• Release datum25-08-2017
• LabelFC Metal [DE]
• PromotorGordeon Music [DE]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Hate Spilled Over
02. Trioxynon
03. Spells Death
04. Season Of Brutality
05. Dead Man Walking
06. Brink Of Destruction
07. Mask Of The Villain
08. Careful What You Wish For
09. Silence
10. Bone Head
11. All The Pain

Kill Procedure is de band rondom Lou St. Paul, de Amerikaanse gitarist die al sinds 1990 bekendheid vergaart met de band Winters Bane. In de eerste helft van die jaren '90 was dat ook de band waar Tim ‘Ripper’ Owens zijn eerste bekende zangkunsten vertoonde. Hij was te horen op het album Heart Of A Killer (1993), dat mede dankzij Owens' bijdrage prima ontvangen werd.

Twee jaar later weigerde de toenmalige platenmaatschappij om de opvolger van dat album uit te brengen, omdat de muziek te veel zou afwijken van Heart Of A Killer, zowel muzikaal als vocaal. Owens was inmiddels al weg en Lou St. Paul deed zelf naast het gitaarwerk ook de zang. Inmiddels 22 jaar later heeft het label FC Metal de plaat alsnog van de plank gehaald en wordt het album onder de bandnaam Kill Procedure alsnog uitgebracht.

En dan rijst natuurlijk direct de vraag waarom, en ten tweede of dat een wijs besluit is geweest. Die eerste vraag kan ik niet beantwoorden, aan de tweede wil ik mij wel wagen. Brink of Destruction betekent vrij vertaald rand van de afgrond, en heel kort door de bocht beweer ik dat daar ook zo'n beetje de muzikale escapades van Kill Procedure op dit album te vinden zijn. Misschien had dat label indertijd gewoon gelijk door dit album niet te willen uitbrengen.

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ook ik niet wild word van de muziek op Brink of Destruction. En dan ga ik nog een keer kort door de bocht: de belegen thrash van Lou St. Paul en de zijnen klinkt als Megadeth ten tijde van Countdown to Extinction en Youthanasia, maar dan nog saaier. Er wordt (mij iets te) nadrukkelijk voortgeborduurd op het geluid dat Megadeth z'n grootste commerciële successen opleverde, maar laat dat nou net niet de meest interessante periode op muzikaal gebied zijn geweest.

Ik snap dat de pure liefhebberij van FC Metal zo ver gaat dat je een semi-legendarisch gewaand album als Brink Of Destruction wil uitbrengen. En dit had 22 jaar geleden waarschijnlijk ook prima gekund. Maar anno 2017 kan ik me niet voorstellen dat hier veel metalfans voor warm lopen. Daarvoor is het materiaal te middelmatig, en ligt de invloed van het grote voorbeeld er veel te dik bovenop.