Armageddon - Crossing The Rubicon (Revisited)

• BandArmageddon [SE]
• TitelCrossing The Rubicon (Revisited)
• Release datum21-10-2016
• LabelListenable Records [FR]
• Genre Melodieuze deathmetal

Tracklist

01. 2022
02. Godforsaken
03. The Juggernaut Divine
04. Astral Adventure (The Escape)
05. Funeral In Space
06. Asteroid Dominion
07. Galaxies Away Pt.2 (Through The Wormhole)
08. Faithless
09. Children Of The New Sun
10. Into The Sun
11. Nothing Is Nothing

Dat goede muziek tijdloos is heb ik mezelf al vaak genoeg wijsgemaakt. Uiteindelijk is deze muziek ook de muziek waar we het vaakst naar willen luisteren. Des te meer was ik erg verbaasd dat deze plaat uiteindelijk een remake is van het album dat in 1997 al een keer is uitgebracht. Weliswaar niet in dezelfde bezetting als Armageddon oorspronkelijk had, en de muzikanten hebben twintig jaar meer ervaring. In die tijd was Crossing The Rubicon ook hun eerste album dat ze uitbrachten, toen speelden Christopher Amott, Peter Wildoer en Martin Bengtsson - allen (ex)-Arch Enemy leden - in de band met Jonas Nyrén als zanger. De meeste nummer zijn geschreven door de Amott broers.

Zowel Christopher als ook Michael zijn grote sci-fi fans, en ze hebben dan ook een conceptalbum geschreven over het vergaan van de aarde en bijbehorende avonturen van de overlevenden. Uiteindelijk is Crossing The Rubicon indertijd alleen in Japan en, heel beperkt in Europa verkrijgbaar geweest. Zoals ik al eerder vermeldde over tijdloze muziek, dit is er een goed voorbeeld van. Ik ben niet op de hoogte van de originele 1997 versie, maar deze opnieuw opgenomen versie klinkt in ieder geval prima.

De plaat opent met eigenlijk het intro van Godforsaken, genaamd 2022. Godforsaken gaat hierna op volle toeren verder, met een zware basis en lekker up-tempo. The Juggernaut Divine gaat op hetzelfde tempo verder. Volgens bandleider Christopher Amott zijn niet alle solo’s als op het origineel en in dezelfde toon opgenomen (mij hoor je evengoed niet klagen).

Met Astral Adventure (The Escape) gaat het avontuur verder, dit keer in een iets lager tempo. Bij Funeral In Space hoor je instrumenten die je niet snel hoort op een melodische death plaat: fluit en viool. Dit is wel een van de maar liefst vier instrumentaaltjes die het album telt. Wat ik overigens wel een van de mindere dingen vind van dit album. Niet dat ze slecht zijn, maar vier is wel veel, op elf nummers.

Eigenlijk staan er daarnaast eigenlijk geen slechte nummers op, al heb ik ook niet echt een persoonlijke favoriet. Goed is te merken aan de tijdsduur dat het origineel waarschijnlijk alleen als LP is uitgebracht, hij klokt mooi af op 41 minuten. Fans van melodieuze death metal kunnen de gok wel wagen.