Loading...

Dark Avenger - Tales Of Avalon: The Lament

Gepost in Reviews door Peter van der Wielen op 29-07-2016

Tracklist

01. From Father To Son
02. Doomsday Night
03. The Knight On The Hill
04. Broken Vows
05. Stronger Than Death
06. Can You Feel It?
07. Utther Evil
08. Sicorax Scream
09. Dead, Yet Alive!
10. An So Be It
11. The Thousand Ones

Voor een uit Brazilië afkomstige band die al sinds 1993 bestaat hebben ze nog niet veel plaatmateriaal uitgebracht. Buiten een demo, EP en twee albums hebben ze tot 2005 niet veel meer uitgebracht. Dit heeft er zelfs toe geleid dat de band er mee was gestopt. Toch hebben ze de draad weer opgepakt en uiteindelijk al weer een live-album en een reguliere plaat uitgebracht. Deze laatste (Tales Of Avalon: The Lament) was inmiddels al weer van 2013, maar is nu opnieuw uitgebracht door Scarlet Records als opwarmertje voor hun nieuwe plaat die een dezer dagen moet gaan verschijnen (The Beloved Bones: Hell).

Dark Avenger maakt power metal en beschrijft op deze versie de verhalen en mythes over Avalon en alles wat hiermee te maken had. De ridders van de ronde tafel, dialogen van liefde en haat, eer en verachten, medeleven en rehabilitatie, hoop en afscheid, in een razend ontvouwen reis vol van emoties gedeeld door Morgana, Arthur, Guinevere, Merlijn, Mordred en al degenen die in dat Arthur-sferische tijdperk hebben geleefd. Natuurlijk een interessant gegeven, het jammere alleen is dat ze hier niet meer gebruik van hebben gemaakt door wat gastzangers uit te nodigen om wat meer diepte te geven aan de nummers. Deze plaat was er uiteindelijk ook een van een tweeluik, eerder (2001!) was al een keer Tales Of Avalon: The Terror uitgebracht. Ik ben niet bekend met deze plaat dus kan ik niet oordelen of deze het logische vervolg is.

In elf nummers die samen net het uur niet aantikken worden we rondgeleid of meegenomen door Avalon. Bij het openingsnummer From Father To Son, kreeg ik wel even een Klaus Meine (Scorpions) gevoel toen er een stukje gefloten werd, al klonk het niet helemaal zuiver. Misschien de volgende keer Klaus zelf vragen. Verder heb ik weinig aan te merken op deze plaat, nummers klinken goed, maar wat wil je met Michael Wagener achter de knoppen. Dit is toch de man die onomstreden klassiekers als Master Of Puppets (Metallica), No More Tears (Ozzy Osbourne), Slave To The Grind (Skid Row), Balls to the Wall (Accept) van de juiste mix heeft voorzien.

Fans van dit genre zouden alsnog de band een kans kunnen geven, op zich ben ik wel benieuwd naar het vervolg.

Gustavo Magalhães - Bass

Mário Linhares - Vocals

Kayo John - Drums

Leonel Valdez - Guitars

Jeff Castro - Guitars