Deepspacepilots - Per Ardua Ad Astra

• BandDeepspacepilots [US]
• TitelPer Ardua Ad Astra
• Release datum08-04-2014
• LabelInterstellar Dust

Tracklist

01. Cult of Ark
02. Destroyer
03. Stand
04. One in a Million
05. Freak
06. Space Ghost

Deepspacepilots uit Chicago, Illinois, US of A is actief sinds 2006. De bandnaam diende als titel voor de eerste EP in 2006, zes jaar later ook voor het debuutalbum; meer materiaal is er in die tussentijd ook niet verschenen. In april 2014 verscheen dan een nieuwe 'EP', tussen aanhalings- en sluittekens, want met een speelduur van 41 minuten zijn voor minder al full-length albums uitgebracht.

Deze band trakteert ons voornamelijk op weinig fijnzinnige maar wel eigenzinnige stoner/doom/psychedelische/space-rock; met een vleugje sludge en postrock/shoegaze. Het korte intro/eerste nummer Cult Of Ark zet al meteen de toon met stevige stokslagen, galmende zang en al even galmende en fuzzende gitaargeluiden. Destroyer is daarna een heerlijk moddervet nummer. Dikke gitaaraanslagen/riffs vormen de basis, het trommelwerk is wederom summier maar passend, de zang ook weer galmend/psychedelisch; de bas ronkt en knort daar verrukkelijk onderdoor. Damn, wat een heerlijke groove!

Black Sabbath (ten tijde van Masters Of Reality en Volume 4) lijkt me een veilige referentie, maar de muziek van Deepspacepilots is wat eigentijdser, hoe relatief ook, en bevat ook wat meer psychedelische elementen. Opvallend daarbij is de aanwezigheid van het nummer One In A Million, een cover van een wel heel obscuur Pink Floyd nummer. Die band nam het nummer nooit op, maar speelde het ooit een keer live (13 september 1967 in Kopenhagen, Denemarken), slechts vage bootleg-opnamen zijn daarvan bewaard gebleven. Deepspacepilots geeft hiervan een geheel eigen interpretatie, die er zeker wezen mag, en vooral veel ruiger is. Stand en Speak zijn wat kortere meer rechttoe rechtaan stoner-rockers, uiteraard lekker groovend, en met de nodige schwung uitgevoerd.

Afsluiter Space Ghost is een beetje de vreemde eend in de bijt, want dit is een sferisch luisterliedje. Klein, subtiel, maar wel indringend. Gaandeweg zwelt het nummer wel langzaam aan, en horen we regelrechte spacerock; en vraag ik me af hoe de speelduur van ruim 20 minuten gevuld gaat worden. Na zes minuten is het dan opeens stil. Duh? Na een paar minuten horen we weer geluid, of beter gezegd geluidseffecten. En dat een dikke tien minuten lang. Leuk om een keer gehoord te hebben, maar wat mij betreft niet echt van meerwaarde. Ik snap nu wel waarom Per Ardua Ad Astra als EP gepresenteerd wordt.

Er wordt al een nieuw album aangekondigd voor 2015, dus ik ben wel benieuwd. Ik heb het debuutalbum ook eens even beluisterd om te horen hoe deze EP zich daarmee verhoudt, maar die ligt redelijk in het verlengde, geen schokkende stijlverschillen. Hooguit bevat het album net wat meer spacey invloeden. Hoe dan ook, mijn kennismaking met Deepspacepilots is goed bevallen, dit smaakt naar meer.