Hesperian Death Horse - Živ

• BandHesperian Death Horse [HR]
• TitelŽiv
• Release datum15-08-2018
• LabelEigen beheer
• Genre Avant-garde / experimentele metal, Postrock / metal

Tracklist

01. Saol (Part 1: Prizma)
02. Elu (Part 2: Voda)
03. Hayot (Part 3: Mezanin)
04. Liv (Part 4: Horde)

This is what it is not more not less

Hesperian Death Horse is afkomstig uit Kroatië en bestaat sinds 2012. Ik maakte recentelijk kennis met deze band via hun tweede album Živ. Dit blijkt tevens het tweede deel van een beoogde trilogie; dit tweede deel betekent leven, het eerste album was Mrtav (2013), hetgeen dood betekent. Het afsluitende derde deel zal geboorte gaan heten, zodat we kunnen concluderen dat er een strak maar merkwaardig schema qua volgorde gehanteerd wordt. Dit aspect blijkt niet het enige opvallende aan deze band, bemerk ik na beluistering van hun muziek

Hoewel Živ met een speelduur van zo'n half uur niet eens zo lang duurt is het toch even doorbijten; Hesperian Death Horse brengt namelijk behoorlijk zware kost. Ze noemen het zelf zwarte muziek met psychedelische en nihilistische poëzie, over het alledaags struikelen van dood tot geboorte en daar tussen (let op de volgorde) en dat vind ik best mooi omschreven. De vier nummers variëren in muzikaal opzicht van kalme en galmende momenten, tot pure, bijna black metal-achtige woede, met een hele reeks aan emoties er tussenin. Post metal met wat sludge lijkt me een adequate omschrijving.

Živ is van begint tot eind gevuld met moeilijk te doorgronden klanken en woorden, en verpakt in een bijna claustrofobische, hopeloze, desolate sfeer. Die atmosfeer is - ik zou bijna zeggen natuurlijk - een grote aantrekkingskracht van dit soort muziek. In muzikaal opzicht betekent dat, dat de luisteraar zich dient te worstelen langs flarden van dissonant klinkende gitaarpartijen, een ritmesectie met jazzy ambities, en zang die soms niet meer lijkt te zijn dan gefluister. Sowieso zijn teksten karig aanwezig: elke track bevat maar een paar zinnen, afsluiter Liv zelfs maar eentje. Overigens zijn de teksten wel in het Engels, en bij vlagen redelijk verstaanbaar.

Ondanks de opmerkingen over een merkwaardige, of misschien beter gezegd eigenwijze, aanpak, laat Živ zich na een paar keer toch redelijk goed beluisteren. Uiteindelijk zitten de tracks niet zo ingewikkeld in elkaar, het is eerder de 'rare' stapeling van verschillende elementen die het luisteren zwaar maakt. In combinatie met de al evenmin lichtvoetige thematiek natuurlijk. En hoewel ik het totaalplaatje goed op me heb laten inwerken moet ik toch tot de conclusie komen dat sec de muziek van Hesperian Death Horse me niet bovenmatig weet te boeien. De atmosfeer daarentegen spreekt me wel enorm aan.