Ides - Sun Of The Serpents Tongue

• BandIdes [NL]
• TitelSun Of The Serpents Tongue
• Release datum25-04-2016
• LabelVic Records [NL]

Tracklist

01. The Circle Closes
02. Erosion
03. A Forgotten Farewell
04. The Ever Falling
05. After The Final Hour
06. Survivors of the Revolution

Altijd handig, een promo zonder ook maar enige info. Wanneer dan ook iets als een facebook-pagina niet al te veel prijs geeft, laat ik het er ook maar bij zitten. Zo kan ik slechts vertellen dat Ides uit Nederland komt, dat ik geen idee heb wie er in de band zit, en dat Sun Of The Serpents Tongue het debuutalbum is dat de 25ste van deze maand verscheen via Vic Records.

Dan maar naar de muziek, dan kan ik wel wat meer vertellen. Ides brengt ons op hun debuut death/doom metal van de zware, zeer trage en duistere sferische soort. Sun Of The Serpents Tongue telt 'slechts' zes titels, maar haalt met gemak de speelduur van een heel uur. Reken maar uit zou ik zeggen. Vergelijkingen zijn te maken met oude Paradise Lost, maar ook met pak 'm beet Hooded Menace en My Dying Bride. De jaren '90 doom/death zeg maar.

Met zulke lange nummers is het al moeilijk genoeg om de aandacht van de luisteraar vast te houden, maar dat gaat Ides goed af. Natuurlijk bestaan die nummers uit lange slepende stukken, met veel herhalingen, trage slepende riffs en een eentonige, maar heerlijk grauwende grunt. Wat deze band juist heel goed doet, vind ik, is op vrij subtiele manier wat variatie inbouwen. Dan kan bijvoorbeeld zijn door een lang, maar spannend ingetogen middenstuk te laten horen, zoals in het wel heel lange Erosion. Of juist andersom, zoals A Forgotten Farewell laat horen, door met tempowisselingen te spelen en af en toe wat te versnellen. Even later doet After The Final Hour - wat een kort nummer in deze context! - dat ook met een paar geinige break-achtige momenten.

Behalve dat de doom/death enorm zwaar en traag is, laat Ides ook de mogelijkheden niet onbenut om melodie, of in elk geval sferische elementen mee te nemen. Zo horen we in The Ever Falling een overdaad aan toetsen - net als even eerder ook al in A Forgotten Farewell trouwens - die naar gelang zowel een lieflijk accent leggen, als een extra dosis melancholie. Dat laatste wordt nog eens extra benadrukt in afsluiter Survivors of the Revolution, dat begint met treurig klinkend vioolspel. Ook wordt als extra sfeermomentjes nog gebruik gemaakt van voor de hand liggende elementen als klokgelui en kerkgezang. Onmisbaar natuurlijk!

Het is op zich verre van nieuw op doom of death metal-gebied dat Ides op hun debuutalbum presenteert, maar ik vind wel dat Sun Of The Serpents Tongue een enorm sfeervol album is geworden. Bovendien zijn zowel de uitvoering van deze muziek als ook de productie simpelweg dik in orde, zodat ik me niet kan voorstellen dat er een doomfan is die dit niet minstens een keer gehoord moet hebben. Ik zou zeggen: tast toe!