Loading...

Palace Of The King - Valles Marineris

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 07-07-2016

Tracklist

01. Let The Blood Run Free
02. Beyond The Valley
03. Black Cloud (featuring Mahalia)
04. The Bridge Of The Gods
05. We Are The Vampires
06. Empire Of The Sun
07. Sick As A Dog
08. River Of Fire
09. Throw Me To The Wolves
10. Into The Black

Ruim een jaar geleden besprak ik het feitelijke debuutalbum White Bird / Burn The Sky van de Australische retro-rockers van Palace Of The King. Net zo snel als in de jaren '70 gebruikelijk was, komt de band al met een opvolger: Valles Marineris. Sowieso poept deze band de releases uit alsof het niks is: sinds begin 2013 verschenen al drie EP's, nu dus het tweede full-album, en ook drie live-albums (voornamelijk radio-shows). Voor augustus aanstaande staat er ook al weer zo'n live-release op de agenda.

Behalve een wisseling op de drumkruk (al heeft de vorige drummer hier nog wel wat ingespeeld volgens mij) zie ik zo op het eerste oog geen wijzigingen in de band; sowieso verwacht ik gaan rare sprongen van deze authentieke band. Qua muzikale insteek en geluid is dan ook alles gebleven zoals het was. Enerzijds betekent dat dat deze Australische band weer een puik, swingen en groovend retro-rock-album hebben afgeleverd. Anderzijds betekent dit ook dat de verrassing er wel een beetje af is, en Palace Of The King een beetje aan een herhalingsoefening bezig is.

De nummers op Valles Marineris liggen nog altijd lekker in het gehoor, en zijn kwalitatief ook dik in orde. Maar de beluistering ervan levert aanzienlijk minder spanning op dan ten tijde van het debuut. Zo kan ik bijna mijn bespreking van dat vorige album wel te voorschijn halen en loslaten op deze nieuweling. Deze muziek bruist, swingt, en is lekker puur en energiek, dus ik kan er ook eigenlijk niks verkeerds over zeggen.

Vanaf de eerste riffs van opener Let The Blood Run Free is het herkenbaarheid en vertrouwdheid troef, dat gaat ook niet meer weg voordat de laatste griezelig bedoelde piano-tingeltjes van afsluiter Into The Black verdwenen zijn. Daartussen door horen we vooral veel groove (Black Cloud) maar ook wat slepende psychedelica (Empire Of The Sun). In elk geval aangenaam beluisterbare rockmuziek die rechtstreeks lijkt overgeheveld vanuit de jaren '70. Mijn eerder genoemde vergelijking met The Black Crowes past dan ook nog perfect wat mij betreft.

Stilstand is achteruitgang hoor je zo vaak. Ik hoop dat dat niet gaat gelden voor Palace Of The King. Maar de band zal bij een volgend album toch iets moeten verzinnen om met iets bijzonder voor de dag te komen, en (opnieuw) een herhalingsoefening te voorkomen.

Tim Henwood - Vocals, Percussion

Leigh Maden - Guitars

Matthew Harrison - Guitars

Andrew Gilpin - Bass

Sean Johnston - Keyboards

Travis Dragani - Drums