T.C.F. - Where Madness Reigns

• BandT.C.F. [NL]
• TitelWhere Madness Reigns
• Release datum2011
• LabelPRC Music [CA]

Tracklist

01. Slave Of The Suit
02. Face The Truth
03. Mass Hysteria
04. Where Madness Reigns
05. An Eye For An Eye
06. Survive The Plague
07. Justified Violence
08. I Like Ike
09. Punch In The Face
10. Reality's Nightmare
11. Power Corrupts
12. Duck And Cover
13. We Will Survive

Dit uit de omgeving van Katwijk afkomstig trio pakt de draad op waar bands als D.R.I., S.O.D. of Nuclear Assault die hebben achtergelaten met dit geweldige debuut. Iedere crossover fan die uit zijn bol gaat bij eerder genoemde band kan dit album blindelings aanschaffen.

T.C.F. (Thrash Core Fanatics) is in 2006 gestart door Rob Slaughter(drum) en Hans Hostile(bas en zang), bedoeld als soort uitlaatklep naast hun andere bands, Incremental en Enforcer. In dat jaar hebben ze ook hun eerste demo Core ‘88 opgenomen, (10 nummers met een speeltijd van 15 minuten). Toen bleek dat T.C.F. toch een echte band begon te worden zijn ze op zoek gegaan naar een gitarist, welke ze vonden in “Noisegate” Nick, (die op dat moment nog bij Speedchaser speelde). De eerste optredens zijn in 2009, met als afsluiter de eerste EP Speed or Bleed welke in diverse e-zines lovende kritieken kreeg. 2010 was helemaal een top jaar met o.a. 3 shows als opener voor Heathen tijdens alle Nederlandse shows. Zelfs kregen ze een platencontract aangeboden bij een klein Duits label, maar die konden achteraf toch niet aan alle verwachtingen voldoen, en van de ene op de andere dag zaten ze weer zonder label. Ook zonder label is de band niet bij de pakken gaan neerzitten en zijn doorgegaan met de opnamen voor hun nieuwe plaat.

In 2011 is de band, inmiddels ondergebracht bij Malevolence Records, met hulp van producent Quintijn Verhoef in een studio in Utrecht begonnen met het opnemen van de nieuwe nummers. Hieruit is nu Where Madness Reigns uit voortgekomen; die heeft momenteel wel een wat gedateerde hoes waar 3 van de 5 wereldleiders al dood of afgezet zijn. Maar dit 13 nummers tellende en krap 30minuten durende album klinkt wel als een klok. Grappig zijn ook de geluidsfragmenten die tussen de nummers door voorbijkomen. Vooral bij Duck and Cover, dit fragment komt uit een tekenfilm uit 1951, die gaat over een schildpad (Bert The Turtle) die uitlegt wat mensen moeten doen bij een bom aanval, juist Duck and Cover. Uiteindelijk geven de fragmenten wel goed weer waar de nummers over gaan.

In dit genre moet je geen minutenlange nummers verwachten en dat doen ze goed, breng je boodschap en meer niet. Gelukkig zitten ze wel vol tempowisselingen, energie en agressie. Ook de vocalen klinken echt goed en hebben de juiste ‘old-school vibe’. Om nu elk nummer te gaan bespreken is verloren tijd, ga maar luisteren, je zult er geen spijt van krijgen. Dit is echt een top product van eigen bodem. Ik moet wel toegeven dat het niet tot mijn top favorieten van dit jaar hoort, maar hij zit er dicht bij.