Loading...

The Amenta - Chokehold

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 05-08-2012

Tracklist

1. Chokehold (04:35)
2. Christbait Rising (Godflesh cover) (06:54)
3. Sekem (live) (04:40)
4. Vermin (Live) (03:53)
5. Vo1d (remix) (03:41)

Na het uiteenvallen van hun toenmalige bandjes besluit een groepje Australische metalheads in 2000 gezamenlijk een nieuw bandje te beginnen, The Amenta is geboren. Na twee albums (Occasus, 2004 en n0n, 2008) leek het even stil te worden, het bleek de spreekwoordelijke stilte voor de storm. In een gedeeltelijk vernieuwde bezetting verscheen vorig jaar al een digitale single Vo1d, met daarop een handjevol nieuwe tracks en bewerkingen van bestaand materiaal.

Die single krijgt nu een vervolg, opnieuw een single, of EP zo men wil, met daarop deze keer vijf tracks. Chokehold is de titel en 1 van de 2 nieuwe nummers, die andere is een cover van Christ Bait Rising van Godflesh, een belangrijke inspiratiebron voor The Amenta. Daarnaast vinden we nog wat live opnamen van de band's 2011 Vo1d tour uit Australië. En als laatste een remix van datzelfde nummer Vo1d. Het schijnt dat dit (opnieuw) een zoethoudertje is tot het aanstaande album (Flesh Is Heir) klaar is.

Oorspronkelijk een extreme/grind/death metal collectief zijn door de jaren heen steeds meer industrial en elektronische invloeden het bandgeluid komen versterken. Nu zouden we eerder zeggen: The Amenta is een extreme/noise/industrial gezelschap met harde metal als basis. Vooral op de drie studiotracks op deze laatste EP is van metal nauwelijks sprake en heeft de elektronica de overhand.

Chokehold is in elk geval een hard, strak, mechanisch nummer, opgebouwd rond starre elektronische beats. Van klassieke metalklanken is weinig terug te horen, en ook de zang is de nodige effectenapparatuur gepasseerd alvorens de oren van de luisteraar te bereiken. Christbait Rising (oorspronkelijk uit 1989) krijgt voor zover nodig de Amenta behandeling, zodat ook dit nummer volstrekt gemechaniseerd wordt.

Waar op het origineel van Vo1d nog een klassieke songstructuur gehanteerd werd, bevat de remix vrijwel louter elektronica, en een vervormde zangstem. Maar goed, daar is het dan ook een remix voor. De twee live nummers geven veel meer een beeld van een echte (metal)band. Deze laten dan ook het organische aspect horen dat in de studionummers grotendeels ontbreekt.

Op zich lijkt me niks mis met al die tussendoortjes, maar ik heb het idee dat je je daarmee als band wel verwijdert en/of vervreemdt van je oorspronkelijke basis en publiek. Ik denk dat de gemiddelde liefhebber het oudere, meer naturel werk prefereert.

Cain Cressall (Vocals)

Timothy Pope (Samples/Programming)

Erik Miehs (Guitar)

Dan Quinlan (Bass)

Robin Stone (Drums)