Ursinne - Swim With The Leviathan

• BandUrsinne [GB]
• TitelSwim With The Leviathan
• Release datum20-08-2017
• LabelTranscending Obscurity [IN]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Devil May Care
02. Hollow Hearse
02. I, Serpentine
03. Bullet Bitten
04. The Chimes Of Midnight
05. Crazy Horses (The Osmonds cover)
06. Talons
07. Underworld
08. Turning Japanese (The Vapors Cover)
10. Something Wicked This Way Comes
11. Monsters in the Parasol (Queens Of The Stone Age Cover)
12. Spellbound (Siouxsie And The Banshees Cover)

Ik schreef laatst al eens ergens over allerlei dwarsverbanden en samenwerkingen binnen de heersende (vooral Zweedse) death metal scene, waarbij een paar muzikanten wel in een ontelbaar aantal bands lijken te zitten. Nou, hier is er weer zo eentje. De Britse brulboei Dave Ingram (Down Among the Dead Men, Echelon, Just Before Dawn, Hail of Bullets, Benediction, Bolt Thrower) is een samenwerking aangegaan met de Zweedse multi-instrumentalist Jonny Petterson (Ashcloud, Gods Forsaken, Henry Kane, Human Harvest, Just Before Dawn, Pale King, Skineater, Syn:drom, Vholdghast, Wombbath). Onder de naam Ursinne (Zweeds voor furie) heeft dit tweetal album Swim With The Leviathan in elkaar gedraaid. Nog wel een leuk weetje: sinds kort maakt ook de Nederlandse, pas 18-jarige bassiste Sonia Nusselder deel uit van Ursinne, zij is echter nog niet op dit album te horen.

Met de bovengenoemde wetenswaardigheden heb ik eigenlijk ook al bijna alles gezegd over de muziek die je kunt verwachten. Het duo swingt, hakt en beukt zich een slag in de rondte langs de vooral zagende en groovende oer-Zweedse death metal. Dat gitaargeluid kennen we nou wel, het is vooral de grunt van Ingram die als voornaamste aantrekkingskracht mag gelden.

Hoe lekker en vertrouwd deze muziek ook wegluistert, ik vind niet alle composities even geslaagd. Hier en daar schuurt het wel een beetje in de wat aparte opbouw van een paar tracks (Bullet Bitten, Chimes Of Midnight). Het zijn juiste de kortere en compactere tracks (Talons, Underworld, Hollow Hearse) die het meest blijven hangen.

Het lijkt bijna wel of de heren zelf ook in de gaten hebben dat hun schrijfselen wat meer body behoeven, want naast de acht eigen nummers worden we op Swim With The Leviathan ook getrakteerd op maar liefst vier covers. En ook die vind ik zeker niet allemaal even goed gelukt, al zijn ze stuk voor stuk wel zeer eigen gemaakt. Ik was vooral benieuwd naar Crazy Horses van The Osmonds, maar juist die wordt zeer vakkundig om zeep geholpen. De Nederlandse hardrockers van Vengeance brachten ooit een veel betere interpretatie van dit nummer (nooit gedacht dat ik deze zin ooit nog eens zou typen, haha). Monsters in the Parasol van Queens Of The Stone Age vind ik daarentegen wel geslaagd.

Natuurlijk is het hier musicerende duo wel zo ervaren dat ze zich nergens echt vergalopperen. De kwaliteiten van de heren staan buiten kijf, maar ik blijf achter met de nare nasmaak dat hier meer in had gezeten. Is het dan misschien toch een soort van haastklus tussen alle drukke bedrijvigheid? Swim With The Leviathan is een verdienstelijk album, maar steekt niet echt uit boven materiaal van vergelijkbare bands - al dan niet met henzelf er in.