War Anyway - War for Peace
- War Anyway [FR]
- War for Peace
- 18-11-2015
- Eigen beheer
Tracklist
01. Crossing the Rubicon
02. We Are the Army
03. Actions have Consequences
04. The rise of a Tyrant
05. The System is Down
We want peace.We need war. We are War Anyway.
Op dit moment, wetende wat de wereld nu weet, zou je zeggen: een gewaagd statement. Zeker in de wetenschap dat deze act afkomstig is uit Frankrijk. War Anyway debuteert met EP War For Peace, een EP die al is opgenomen ver voor de vreselijke gebeurtenissen plaatsvonden in Parijs. Ik had me voorgenomen hier niet publiekelijk iets over te melden, maar in het kader van deze aangeboden review kan ik niet anders dan deze link leggen vind ik.
Het militante karakter van deze release heeft uiteindelijk wel te maken met wat er, niet alleen in Parijs natuurlijk, maar over de hele wereld te vaak voorkomt. De zinloosheid van oorlog en geweld wordt in korte, elektronische, industrial nummers aan de kaak gesteld. In opener Crossing the Rubicon wordt direct verwezen naar een historische gebeurtenis, waarna er voor War Anyway ook geen weg meer terug is - de teerling is geworpen. We Are The Army laat prima het samengaan van bombast en (Midden-Oosterse!) melodie horen, met uiteindelijk toch de hoofdrol voor de boodschap: inhoud boven vorm?
De korte nummers zitten niet al te ingewikkeld in elkaar, er komt ook zeker geen uitgebreid arsenaal aan instrumenten voorbij: War Anyway is dan ook 'slechts' een duo. Door middel van stampende beats, wat toegevoegde melodieën voor de beluisterbaarheid, en schreeuwerige vocalen en samples maakt de band zijn duidelijke statements. Actions Have Consequences is een goed voorbeeld van de compacte aanpak en de bedoelingen van deze act. De eerste drie nummers lijken dan ook eerder op simpele muziek gezette propagandistische statements dan een aanklacht tegen geweld. De goed oplettende luisteraar zal de ironie daarvan dan ook zeker niet ontgaan. Zoals de EP-titel paradoxaal klinkt geldt dat ook voor de muzikale uitingsvorm waarvoor gekozen is.
De laatste twee nummers The Rise Of A Tyrant en The System Is Down laten zich al iets meer als 'klassieke' nummers beluisteren. Ze duren wat langer en laten een zekere opbouw horen. De elektronische muzikale opvulling krijgt wat meer de bovenhand, terwijl de vocale invulling een stapje terug doet. Al blijft de boodschap ten allen tijden op de eerste plaats staan. Buiten de opruiende woorden van War Anyway kies ik dan toch altijd nog liever voor deze: make peace, not war!
Ik raad War For Peace zeker niet aan pure metalheads aan, tenzij je niet bang bent voor elektronische muziek. Ook hoop ik dat de 'snelle' kijker/luisteraar iets verder kijkt en luistert dan de neus lang is, en deze productie niet direct terzijde schuift als propaganda. Er is al genoeg kortzichtigheid in deze wereld, mat alle ellendige gevolgen van dien.
