Burn The Iris - Sovereign

• BandBurn The Iris [NL]
• TitelSovereign
• Release datum2010
• LabelEigen beheer

Tracklist

1. Holding Time (5:02)
2. Old Son (6:35)
3. (Sovereign) Ghost (9:41)

Burn The Iris werd opgericht in 2006 in Eindhoven Rock City. Het duurde een jaar voordat de eerste titelloze (of gelijknamige?) promo uitkwam. De twee nummers op deze promo leken alvast een voorproefje te geven van wat Burn The Iris te bieden had. Vervolgens bleef het echter een flinke tijd relatief stil rond de band. Opgetreden werd er wel regelmatig, maar op het cd front bleef het angstaanjagend stil. Die relatieve stilte is nu dan, anno 2010, doorbroken met het verschijnen van Sovereign. De met name in de eigen regio behoorlijk hooggespannen verwachtingen zullen moeten worden waargemaakt met deze helaas slechts drie tracks tellende EP.

De muzikale richting op de eersteling van de band werd her en der in de reviews nog omschreven als metalcore. Daar kan op deze tweede release geen sprake van zijn. De stijl van Burn The Iris laat zich vergelijken met bands als Isis en The Ocean, invloeden die door de band zelf ook worden aangehaald. Wat voor label je er ook op wil plakken, Burn The Iris gaat zijn eigen gang en weet heel goed waar ze heen willen. In Nederland lijken we inmiddels een aardige scene aan het opbouwen te zijn rond genres als postrock/metal of hoe het dan ook genoemd wordt.

Wat als een paal boven water staat is dat de muziek op deze EP groovet als een gek. Agressie en groove vechten om de beurt om voorrang op de drie behoorlijk uiteenlopende tracks. De nummers slepen zich heerlijk log voort en kennen aardige verrassingen in de opbouw, ook na een paar keer luisteren klinkt de muziek nog verre van voorspelbaar. Vanaf de swingende opener Holding Time tot de bezwerende, bij vlagen heerlijk slome afsluiter (Sovereign) Ghost voert de muziek je langs allerlei gemoedstoestanden. Een belangrijke rol hierin is ook weggelegd voor zanger Richard, die je met zijn rauwe stem voortdurend bij de les houdt door de longen uit zijn lijf te schreeuwen. Een mooi contrast daarmee vormt de fraaie vrouwenstem die met name in Old Son een behoorlijk tegenwicht biedt.

Normaal gesproken zou je van een drie nummers tellende EP verwachten dat je die een paar keer draait en vervolgens weglegt omdat je de nummers wel kent. Dit schijfje daagt je echter uit om het nog eens vaker op te zetten, want vervelen doet het niet snel. Dynamiek is hier absoluut het sleutelwoord! Wie houdt van avontuurlijke, technisch goed in elkaar zittende moderne metal moet Burn The Iris zeker eens een kans geven. Laat je maar lekker meevoeren op de groove van Sovereign.