Fen - Epoch

• BandFen [GB]
• TitelEpoch
• Release datum2011
• LabelAural Music [IT]

Tracklist

Epoch
Ghosts of the Flood
The Gibbet Elms
Of Wilderness and Ruin
Carrier of Echoes
Half-Light Eternal
A Waning Solace
Ashbringer

Fen is een nog relatief jonge band, opgericht in 2006, afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk. De band heeft zich vernoemd naar de regio waar de leden opgegroeid zijn: The Fens. Dit enigszins desolate gebied vormt tevens een grote inspiratiebron voor teksten en muziek van de band. Het vlakke mysterieuze landschap met zijn waterrijke onderbrekingen schijnt behoorlijk tot de verbeelding te spreken. Dat dit niet tot de meest vrolijke muzikale taferelen leidt mag dan duidelijk zijn. Het leidde voor Fen tot nu toe in elk geval tot 2 EP's en een goed ontvangen full length debuut in 2009. Twee jaar daarna, januari 2011 schrijven we inmiddels, is het dan tijd voor de tweede langspeler Epoch.

Wat Fen grofweg te bieden heeft is een mengelmoes van enerzijds primitieve black metal, post black metal en invloeden uit de postrock; anderzijds vinden we meer relaxte akoestische passages en ambient soundscapes. Wat Epoch dan ook het meest interessant maakt is de bijna constant aanwezige spanningsboog tussen deze twee schijnbare uitersten. De kunst is dan om deze muziekvormen te verpakken in songs, en daar slaagt Fen behoorlijk in. Opener, tevens titelnummer Epoch maakt dat eigenlijk meteen duidelijk. Het nummer begint voorzichtig met een akoestische, sfeervolle passage om dan geleidelijk over te gaan naar traditioneel hees black metal gekrijs.

Het navolgende Ghost of the Flood doet het precies andersom: uit de startblokken schieten door middel van een (post) black metal geluidseruptie, en dat laten volgen door een hele subtiele passage met min of meer cleane zang. Zo golft dit nummer telkens op en neer tussen de diverse muzikale gezichten van Fen, dat op deze manier de variatie er wel redelijk in weet te houden. Hoewel dit voor de nummers afzonderlijk prima werkt, vind ik dit voor een hele cd lang toch wat te weinig. Ik betrap mezelf er op dat ik af en toe het idee heb dat ik naar een herhalingsoefening zit te luisteren, hetzelfde trucje wordt telkens herhaald als het ware.

Over het geheel weet Epoch mij dus niet de hele cd lang te boeien, ondanks dat de nummers afzonderlijk prima te beluisteren zijn. Fen is er ook goed in geslaagd om een bepaalde sfeer op te roepen met hun muziek. Ik kan me bijna een voorstelling van maken hoe het landschap waar de heren vandaan komen er uit moet zien. Epoch klinkt als een uitdrukking van verlies, isolatie en uitzichtloosheid, een tijdloze wanhoop die zijn weerklank vindt in het winderige en desolate landschap, ontdaan van hoop. Vooral de laatste tonen van afsluiter Ashbringer gaan door merg en been. Kortom: weinig vrolijkheid dus.