Sonne Adam - Transformation

• BandSonne Adam [IL]
• TitelTransformation
• Release datum2011
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

1. We Who Worship The Black
2. I Sing His Words
3. Sonne Adam
4. Solitude In Death
5. Take Me Back To Where I Belong
6. Through Our Eyes Hate Will Shine
7. I Claim My Birth In Blood
8. Transformation
9. Apocalypse

Zo underground horen we het niet vaak meer. Het Israëlische viertal Sonne Adam (dat schijnt Hebreeuws voor misantro(o)p(ie) te zijn) is opgericht in 2007. Davidov (alle instrumentarium) en Dahan (zang) sloegen de handen ineen om een vuig soort death metal te maken in de geest van oude Paradise Lost en Morbid Angel. Beide mannen vormen nog steeds de basis van de band, inmiddels aangevuld met gitarist Mayer en drummer Steel. Vorig jaar verscheen er een demo (Armed With Hammers) dat beschouwd kan worden als eerste levensteken van Sonne Adam. Eind februari tekende de (underground) band een deal met het (in de metal scene) grote label Century Media, wat als behoorlijk verrassend kan worden beschouwd gezien de status van beiden. Op 4 april verscheen het eerste tastbare resultaat van deze samenwerking: Transformation.

Zelden sloeg een band zo effectief de spijker op de kop als in dit geval Sonne Adam. Hun omschrijving van de eigen muziek als kruising tussen beide genoemde namen is zeldzaam kloppend. Sonne Adam heeft volgens mij vooral goed geluisterd naar het debuut van Paradise Lost (Lost Paradise), met name het geluid op Transformation lijkt behoorlijk beïnvloed door dat album, dat kan geen toeval zijn. Ook muzikaal lijkt de band daar zijn ranzige mosterd grotendeels vandaan gehaald te hebben, aangevuld met een nummer als pak 'm beet God Of Emptiness van Morbid Angel (afsluiter Apocalypse!). Ook hoor ik er qua aanpak wel dingen in terug van Celtic Frost, en zeker wat sfeer betreft lijkt dat niet uit de lucht gegrepen. Luister maar eens naar opener We Who Worship The Black, een monster van een doom/death nummer dat duidelijk de toon voor het album zet. Ik wil er wel even nadrukkelijk bij vermelden dat Sonne Adam niet blindelings hun voorbeelden naspeelt, de band heeft wel degelijk zijn eigen ideeën over de muziek.

Logge duistere midtempo riffs, afgewisseld met dreigend slepende trage stukken, gekoppeld aan rauwe, behoorlijk primitieve vocalen. Geen idee hoe de weg naar de hel er uit ziet, maar door het geluid van deze band kan ik me er bijna een voorstelling van maken. Deze muziek is zo smerig en lomp dat het onmogelijk lijkt om er niet in te zwelgen, je zou er haast bang van worden. I Sing His Words en Sonne Adam (het nummer) doen niet onder voor de robuuste opener, maar laten de luisteraar zijn weg vervolgen in de wereld van Transformation. Die weg blijft donker, dreigend, rauw en lomp, met overwegend gruizige, maar af en toe ook epische gitaarpartijen en dito passages (bijvoorbeeld in Take Me Back Where I Belong). Door sporadisch gebruik van keyboards en wat geluidseffecten wordt die sfeer nog versterkt. Het duidelijkste voorbeeld daarvan vinden we in nummer vier Solitude In Death, dat een heerlijk sfeervol geluidstapijtje is. Hier laat de band horen dat hun muziek niet per se luid of hard hoeft te zijn om toch dreigend over te komen.

Dit is overigens op deze cd wel het enige “rustpuntje” van die aard, de rest van de tracks herbergt geen verrassingen meer, zonder dat ik dat negatief bedoel. Natuurlijk hebben we dit soort muziek al eens gehoord, met name zo'n 20 jaar geleden in die eerste death metal golf. Maar ik heb het zelden zo doom- en beestachtig uitgevoerd horen worden. Juist dat geeft de band zijn eigen smoel. Overigens, hoe old school dit album qua muziek en uitvoering dan ook mag klinken, de productie is wel degelijk eigentijds: helder en open. Sonne Adam klinkt op hun debuut als een zich verspreidende enge ziekte die geen enkele levende ziel wil achterlaten. Wat een beest van een album!