Loading...

Xe-NONE - Dancefloration

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 05-07-2011

Tracklist

01. Heartcore 4:18
02. Summertime 4:12
03. Dreamcity 4:31
04. Dance Row 4:18
05. Faceless 4:03
06. I Seek You 3:52
07. Cyber Girl 4:23
08. Black Hole Time 4:58
09. VHS 5:03
10. Blood Fire Snow 6:37

Xe-None is een behoorlijk eigenzinnig muziekgezelschap uit Kirov, Rusland. De band is in 2004 geformeerd door zanger en bandleider Lexy Dance en toetsenist/programmeur/sampler Newman. De toevoeging van met name zangeres EvilAnn zorgde er voor dat de band een stap in de goede richting en hun gewilde geluid kon zetten. Dit drietal vormt sindsdien de basis van Xe-None, de overige muzikanten veranderen regelmatig. De naam Xe-None laat zich overigens als volgt verklaren: het is een samentrekking van het Griekse Xenos (=vreemd) en het Engelse None (=niets). De eigenzinnigheid van de band zit 'm in minimaal twee dingen: het niet alledaagse uiterlijk (vooral voor Russische begrippen dan toch) van de bandleden, en de muzikale insteek die vanaf het begin stug gevolgd wordt. Deze combinatie zorgt er voor dat de band niet altijd en overal met open armen ontvangen zal worden. Des te meer is het te respecteren dat Xe-None onverminderd zijn eigen ding blijft doen.

Ondanks dat ik het van Lexy Dance eigenlijk niet mag zeggen, wil ik toch graag de muziek van Xe-None omschrijven als dance metal. Simpelweg omdat dit de twee basisingrediënten zijn van hun muziek. Mocht ik de andere muzikale invloeden ook willen vernoemen in die omschrijving wordt ie namelijk een beetje lang. Die muziek bevat immers ook nog invloeden uit diverse subgenres rock en metal, vooral industrial, maar ook popmuziek, EBM, elektro, techno en/of misschien zelfs wel (oerhollandse) gabberhouse. Dit klinkt als een willekeurig samenraapsel van allerlei invalshoeken of misschien zelfs onverenigbare uitersten, maar zo klinkt de muziek zelf gelukkig niet. Die wordt door Xe-None vakkundig samengesmolten tot een smeuïg en prima beluisterbaar geheel. Mochten er mensen zijn die bij de opsomming der elementen nachtmerries krijgen van de laatste Morbid Angel, die kan ik geruststellen.

Hoewel de diverse bronnen het niet helemaal eens lijken te zijn over het aantal uitgebrachte EP/MCD's, kom ik in mijn eigen verzameling tot vier stuks, deze waarneming zal ik dan maar als meest betrouwbare hanteren. Dat het in maart van dit jaar uitgebrachte Dancefloration de tweede volwaardige langspeler is, (na Dance Metal [Rave]olution uit 2008) is een stuk duidelijker. Inderdaad, de band was altijd al tuk op woordspelingen. Daarbij zien we nu ook dat die omschrijving dance metal voor de muziek van Xe-None helemaal niet zo uit de lucht komt gevallen, ze gebruiken die immers zelf ook. Overigens vind ik het des te merkwaardiger dat dit pas mijn eerste schrijfsel wordt over Xe-None, aangezien ik dus al hun muziek blijk te hebben, en de band ook al eens live heb mogen aanschouwen. Vandaar ook deze uitgebreide introductie.

Goed, na deze wel erg lange inleiding over de band in het algemeen moet ik het dus ook nog eens gaan hebben over hun laatst verschenen werkstuk. Hoewel, eigenlijk heb ik met het noemen van de muzikale richting het belangrijkste wel gehad. Die muziek stuitert heen en weer tussen elektronische beats, scheurende gitaren en de tweeledige vocalen: de grunt-achtige zang van Lexy Dance en de meisjesachtige Barbiestem (Aqua!) van EvilAnn. Het album vliegt lekker vlot uit de startblokken met Heartcore, een lekkere beuker. Vervolgens wordt die lijn redelijk doorgetrokken met het wat meer toegankelijke Summertime, met wel erg blij refreintje; daarentegen wel weer een vleugje double bass drum. Daarna lijkt het album al langzaam leeg te bloeden met het behoorlijk slome Dreamcity. Hoewel de band dit nummer nog wel een beetje heavy wil laten klinken door gitaren en stevige vocalen werkt dat bij mij geenszins. Dit nummer is mij te gezapig, net als bijvoorbeeld Black Hole Time.

Over de hele cd genomen heb ik wel vaker het idee dat Xe-None op twee gedachten hinkt. Enerzijds horen we echt tracks uit de metal hoek (Heartbeat, Faceless), zelfs onvervalste black metal in de afsluiter Blood Fire Snow. Van de andere kant kiest de band wel erg vaak voor een poppy geluid (Cyber Girl, VHS, I Seek You). Met name de zang van EvilAnn zal daar debet aan zijn, die past naadloos in de jaren 90 Top 40 techno/house sound. Van die bands hadden we in die tijd in Nederland ook genoeg voorbeelden rondlopen, een enkeling daarvan is ook al door Xe-None gecoverd (Two Unlimited). Toch moet je de sound behoorlijk in die hoek zoeken, naast de metalen input van de ronkende gitaren natuurlijk. Ik denk dat dit ook het grootste probleem is/wordt voor de band, zij dreigen op deze manier behoorlijk tussen wal en schip te raken. Ikzelf vind dat Xe-None een serieuze kans verdient in de metalscene met hun eigen aanpak van house/techno metal.

Lexy Dance (male vocal)

EvilAnn (female vocal)

Newman (synths, samples)

[Fucker] (guitar)

Push (drums)