The Damnation - Evilution
- The Damnation [DE]
- Evilution
- 2009
- Psycho Records [PL]
Tracklist
1. Black Hell
2. Alien Invasion
3. The Stoning
4. Sadist
5. Death Head
6. Evilution
7. Savage
8. Immortally Entombed
9. Black Widow
10. Burning Anger
11. Lunacy
12. The Crucifix
Evilution is de tweede langspeler van het Duitse The Damnation. Het album verscheen al in 2009. Pscycho Records bracht het recentelijk nog eens bij ons onder de aandacht.
The Damnation maakt een mengelmoes van old school death metal en thrashmetal. Af en toe druppelen wat moderne elementen door de ouderwets aandoende riffs. Op zich kan dat een spannende synthese opleveren, maar ik was na een aantal nummers eigenlijk al in slaap gesukkeld vanwege de constant aanhoudende monotone pogingen tot mid-tempo grooves in die eerste vier nummers. Ook de compositites bieden weinig uitdaging. Een aaneenschakeling van één of twee ideëen die lukraak aan elkaar gekoppeld worden met af en toe één of twee blastpartijtjes of een schamele lead die als wankele bruggetjes fungeren.
Het is dan ook pas bij het vijfde nummer Death Head dat ik ineens opveer. Een door een aangename polka aangedreven thrashdrive, zwevend over enkele comfortabele riffs. Ook het daaropvolgende titelnummer mag er zijn. Helaas zakt halverwege Savage het tempo weer terug naar de saaie staccato mid-tempostand die ook op de eerste helft van de plaat ingeschakeld stond.
Met het spel van de heren is niets mis. Dat is op zijn minst verzorgd. Dus sta me toe wat opbouwende kritiek te leveren. Het eerste is een meer kritische uitwerking van de nummers. Ik heb voortdurend het idee dat ik halverwege een nummer inval en er ook zo weer uitstap. Ook is het fenomeen spanningsboog niet iets wat op dit album is terug te vinden. Af en toe een break of een toffe solo of een zinderende climax had veel goeds kunnen doen. Het tweede is dat ik vind dat de heren veel te netjes spelen voor een death/thrash gezelschap. Het lijkt alsof de handrem erop zit. De band opereert als een aspirant seriemoordenaar die met een plastic bijlenset aan het oefenen is op de bewoners van het poppenhuis van zijn kleine zusje. Daar breek je geen nekken mee.
Evilution klinkt dus als een muziekleraar die zijn klas laat horen wat death metal ongeveer is. Het is dus niet echt slecht maar het is gespeend van alle broodnodige agressie en spanning. Maar het geboden spel biedt zeker mogelijkheden voor iets sterkers in de toekomst. Werp het keurslijf van de muziekleraren van je af en ontketen op het volgende album eens een echte Evilution!
Michael Meyer - gitaar, zang
Swen Ludwigs - drums
Lars Gronemeier - bas
Lutz Neemann - gitaar