Mnemic - Mnemesis

• BandMnemic [DK]
• TitelMnemesis
• Release datum08-06-2012
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

01. Transcend
02. Valves
03. Junkies On The Storm
04. I've Been You
05. Pattern Platform
06. Mnemesis
07. There's No Tomorrow
08. Haven At The End Of The World
09. Ocean Of Void
10. Blue Desert In A Black Hole

Het Deense Mnemic bestaat al sinds 1998 en heeft vooral naamsbekendheid vergaard in de jaren 2002 tot 2008, met drie uitstekend ontvangen albums op een rij en en in het kielzog daarvan onder anderen een support tour met Metallica. Qua bandbezetting is het al die jaren vrij rustig gebleven, maar met het aankondigen van het vijfde studioalbum Mnemesis voor medio 2012 kwam tegelijkertijd het bericht dat zo'n beetje de hele line up vervangen is. Ik tel in de vorm van gitarist/toetsenist Mircea Gabriel Eftemie nog 1 origineel bandlid; ook gebleven is zanger Guillaume Bideau, die vanaf 2006 bij de band zit.

Vanaf opener Transcend valt één ding meteen op: Mnemic heeft een wat andere muzikale koers ingeslagen. Het middel: een log geluid, en een volledig in elkaar gedrukte productie. Alle geluid is strakgetrokken, waardoor weinig dynamiek zit in de diverse instrumenten. Blijkbaar gaat het bij Mnemic tegenwoordig meer om hoe strak de muziek overkomt dan om het technisch kunnen dat voorheen zo overheersend aanwezig (en terecht overigens) was. Het doel: vorm boven inhoud?

Daarnaast lijkt het streven te staan om toegankelijker te klinken. De voorheen math metal achtige muziek a la 'Fear Factory meets Meshuggah' maakt plaats voor een behoorlijk melodieuzer geluid. Voornaam aspect daarin zijn de vocalen, waarvan een aanzienlijk deel steeds meer clean gebracht wordt. Het technische, zelfs lichtelijk progressieve aspect van de eerste albums lijkt overschaduwd te worden door een meer mainstream geluid. Waarmee Mnemesis het vooral moet hebben van het spanningsveld tussen melodie en heavyness.

Goede voorbeelden daarvan zijn I’ve Been You en (het bijna balladesque) There’s No Tomorrow, waarbij ik vooral aan brave nu metal in de trant van Godsmack en Disturbed moet denken, of zelfs een vleugje Limp Bizkit. Daar tegenover staan dan nog wel beukpassages, zoals het begin van Junkies On The Storm, maar die zijn telkens maar kort en worden afgewisseld met, of zelfs overschaduwd door, de al genoemde cleane zangfragmenten en de glijerige productie. Het lijkt me sterk dat Mnemic het musiceren verleerd is, maar de vorm waarin het technisch kunnen deze keer gegoten is bevalt me simpelweg niet zo.

Waar Mnemic altijd als een behoorlijk vooruitstrevende band gezien kon worden, maakt de band mijns inziens met hun nieuwste album pas op de plaats. Ik heb geen idee of de huidige, gematigde muzikale koers verband houdt met het overboord kieperen van de oude bezetting; de vraag opwerpen is 'm beantwoorden? Het album lijkt te besluiten met een paar diepe zuchten, daar sluit ik me volledig bij aan, al zal het om een andere reden zijn. Mnemic laat wat mij betreft op Mnemesis het schoolvoorbeeld horen van het gezegde: stilstand is achteruitgang.