The Body Politic - Egressor

• BandThe Body Politic [CA]
• TitelEgressor
• Release datum16-09-2014
• LabelEigen beheer
• PromotorAsher Media Relations [CA]

Tracklist

1. Vitam Agere (2:18)
2. Armature (4:12)
3. All Hands (4:53)
4. Swing For The Fences (4:05)
5. Colqhoun (4:13)
6. Irradiate (4:56)

Het uit Vancouver, Canada afkomstige powerhouse zestal The Body Politic (vernoemd naar een verhaal van Clive Barker) zal op 16 september de nieuwe EP Egressor uitbrengen, in eigen beheer. Deze is de opvolger van het in 2011 verschenen debuutalbum All Too Human.

Verwacht moderne, progressieve metal, met poly-ritmische grooves en een afwisseling van agressieve (grunts en screams) met emotievolle (cleane) vocalen. Dat een aantal van de bandleden de studierichting jazz kozen aan de Vancouver Island University is ook best terug te horen. Technisch onderlegde muziek en rauwe emotie gaan hiermee hand in hand. Dat de term 'djent' hier opduikt is haast onoverkomelijk, de Canadezen hebben namelijk een muzikale verwantschap met bands als Monuments, Tesseract of Periphery.

Luister maar eens naar Armature, dat perfect weergeeft waar The Body Politic allemaal toe in staat is. Van de meest rustige momenten tot uberheavy, en dat allemaal logisch verpakt in een spannend opgebouwd nummer. Daar ligt de klasse van deze band, elk nummer is op zich een verhaaltje, met kop en staart, en inhoud. Dat begint eigenlijk al met intro/opener Vitam Agere; hoe simpel het pianostukje ook klinkt, het herbergt een zekere spanning. Daarbij wordt duidelijk dat het niet uitmaakt hoe hard of zacht de muziek ook gebracht wordt, het is die spanning die bepalend is.

Gepaard gaand met de ingenieus in elkaar gesleutelde muzikale vaardigheden van de individuele muzikanten levert dat dus behoorlijk levendige muziek op. Niet stuk-gemusiceerd of ten onder gaand aan muzikale krachtpatserij, want ook de emotie - uiteraard het best terug te vinden in de vocalen - is zeker aanwezig. De sterke productie doet de rest, zodat ook de meest aan moderne metal/muziek verwende oortjes zich hier geen buil aan vallen.

Ik zelf vind de muziek nog altijd wat te klinisch. De vermeende opgeroepen sferen en emoties pakken me zeker niet altijd. De muzikale vaardigheden der muzikanten, zowel qua spel als qua songwriting, staan buiten kijf, daar valt niks op af te dingen.