Ajuna - Prisoners of the Sun
- Ajuna [DK]
- Prisoners of the Sun
- 27-09-2013
- Quality Steel Records [DE]
- Sure Shot Worx [DE]
Tracklist
01. Tribute
02. Medicin
03. Invisible Cut
04. Suntomb
05. Kaos
06. Death
07. Winter
Ajuna is een nieuw metalen gezelschap afkomstig uit Kopenhagen, Denemarken. Over die band en z'n leden is niet gek veel bekend. In elk geval wel dat de band vorig jaar debuteerde met vinyl EP Death In The Shape Of Winter, en dat recentelijk volwaardig debuutalbum Prisoners Of The Sun op de wereld is losgelaten in samenwerking met Quality Steel Records. Dat het opnameproces in handen was van producer Jacob Bredahl mogen we alvast gerust een pre noemen.
De band hecht er blijkbaar veel waarde aan om hun muzikale uitingen te duiden als 'Psychological' en 'Pre-Conscious', en laat genre-omschrijvingen bewust achterwege. Laat mij dat dan maar even invullen, waarbij ik het houd op de niet geheel ongebruikelijke mix van authentieke black metal met postrock. Zeven nummers in 'slechts' 34 minuten muziek betekent in elk geval dat de tracks compact en vlot kunnen zijn.
Met Tribute schiet Ajuna alvast furieus uit de startblokken. De klassieke black metal met de felle riffs, blastend drumwerk en krijsende vocalen lijken in eerste instantie de boventoon te voeren, net als in het begin van Medicin. Maar gaandeweg beide nummers, en later ook gaandeweg het album, laat de band de pure black metal steeds meer achter zich. Dan horen we meer sferische en slepende passages die langzamerhand de overhand krijgen.
Met Invisible Cut krijgen we de eerste doomy invloeden, dit nummer creeert in het begin echt een heel onaangename sfeer, en klinkt werkelijk smerig en duister. Toch blijft ook hier de black metal basis niet achterwege, en worden we getrakteerd op weliswaar felle, maar toch sfeervolle passages. De zang wordt af en toe wat zwaarder en dieper, en het basgeluid wordt ook voller en logger. Wat blijft zijn de messcherpe gitaarriffs en het gevarieerde, sterke drumwerk.
Zo boort Ajuna zich een weg door de menselijke psyche, waarbij door middel van de teksten meer over het concept achter deze muziek duidelijk wordt. Scharnier van het album is het nummer Suntomb, waar in de tekst het principe van de Prisoner Of The Sun wordt uitgelegd: Het is iemand die medicatie nodig heeft om te kunnen functioneren; en de dunne scheidslijn tussen zoveel medicijnen gebruiken tot je jezelf niet meer herkent, of een bestaan dat gedomineerd wordt door psychoses en paranoia.
Kaos (met de tekst in het Deens), Death (een heerlijk slepend nummer!) en Winter (zonder zon, koud en gevoelloos) lijken ieder voor zich een logisch vervolg op het voorgaande. Hier wordt het concept zowel in tekst als muziek verder uitgediept; en wel op fraaie en meeslepende wijze wat mij betreft. De muzikale invulling door middel van enerzijds de black metal en anderzijds meer 'doomy' passages geven de wisselende gemoedstoestanden goed weer. Gewoon een mooi en sterk onderlegd album.
