Archon - Ouroboros Collapsing

• BandArchon [US]
• TitelOuroboros Collapsing
• Release datum19-02-2013
• LabelThe Path Less Traveled Records [US]

Tracklist

1. Worthless (15:02)
2. Desert Throne (08:59)
3. God's Eye (09:40)
4. Masks (13:36)

Archon is een in New York, Verenigde Staten gevestigde metalband die naar hartenlust de zwaarste psychedelica, stoner, doom, sludge en een vleugje drone en noise combineren. Opgericht in 2008 door snarengeselaar Andrew Jude Riotto, heeft Archon in korte tijd verschillende line-up veranderingen moeten doorstaan. In 2010 debuteert de band met The Ruins At Dusk: vier tracks en toch bijna een uur lang aan haast ultieme verDOOMenis. Op 19 februari van dit jaar verscheen de opvolger Ouroboros Collapsing, opnieuw 'slechts' vier titels, die deze keer zorgen voor ruim drie kwartier aan muzikaal genot.

De naam ouroboros komt uit het Grieks (ουροβóρος) en betekent letterlijk staart-eter. Het is een symbool uit de alchemie, en een van de oudste mythische symbolen ter wereld. Het komt van oudsher voor in de Azteekse mythologie, de Chinese mythologie en in vele andere. Het is een afbeelding van een slang of een draak die in zijn eigen staart bijt (deze opeet) en op die manier een eeuwige cirkel vormt. Het symboliseert de cyclische aard van de natuur, het eeuwige terugkeren en de eenheid van alles.

Archon brengt doom metal in z'n puurste en meest traditionele vorm, bol van zwaarmoedigheid en melancholie. Het thema van de ouroboros lijkt terug te komen in de muziek van Archon. De voortdurende herhalingen, en de voortzetting van de thema's, motieven en geluiden waarmee veel oerbands hen al voorgingen.

Waardeloos is de muziek zeker niet, Worthless is een kwartier pure doom, dreigende gitaren, lome drums, en ter afwisseling engelachtige (samen)zang. Funeral doom in z'n (z)ware betekenis. Zo traag, maar toch o zo dreigend, huiveringwekkend. Invloeden van sludge en drone doen wat dat betreft hun bijna verlammende werking en voegen een overtreffende trap toe aan het gevoel van desolatie. Desert Throne is nog meer van hetzelfde, met nog meer dissonante riffs. Misschien is het nummer daarom nog depressiever, in elk geval nog sfeervoller.

Afsluiter Masks lijkt me het meest dynamische van de vier tracks. Ook dit nummer sleept zich voort in een lethargisch traag tempo, zo langzaam dat je elk moment verwacht dat het nummer gewoon zal stilvallen. Beginnend met ijzige drone klanken, voortgezet door oneindig lijkende riffs en trommeslagen. Maar dan … de huiveringwekkende spanning die is opgebouwd vindt zijn climax!