Loading...

Battles Of 1977 - Broken Arrow, Repeat Broken Arrow part 1

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 21-04-2015

Tracklist

00. That Game
01. Broken Arrow
02. Perimeters
03. The Cocksucker
04. Days of Rage
05. Go take a Flying Fuck
06. You Ain't On My Frequency (But You Still Keep on Talking)
07. Futura
08. Geronimo
09. Iron Soul
10. Loose Cannon Factory
11. Like Monkeys Fucking A Football
12. No More Music By The Suckers
13. Stand Alone

Het is en blijft toch een klein wereldje. Achter de mogelijk wat merkwaardige bandnaam Battles Of 1977 gaat een tweetal zeer ervaren muzikanten schuil. Verantwoordelijk voor het muzikale gedeelte is "Frenzy" Frans van Essen, die we natuurlijk nog kennen van Silkstone. Natuurlijk? Waar ken ik die bandnaam ook alweer van? Het blijkt de band waar de momenteel succesvolle Niels Geusebroek in de jaren '00 actief mee was. Inderdaad, een hele stap naar wat we hier te horen gaan krijgen.

Daarnaast herkennen we het onmiskenbare stemgeluid van Urban Dance Squad's (maar ook Tom Holkenborg's Junkie XL partner in crime) Rudeboy. Zo merkwaardig als de bandnaam lijkt dus ook deze samenwerking op het eerste gezicht. Maar met de aanwezigheid van Rudeboy verwacht ik toch wel de nodige militante muziek, precies zoals deze band zichzelf ook aankondigt. Broken Arrow, Repeat Broken Arrow part 1 is geen makkelijk bekkende titel, maar tekent daarmee natuurlijk wel de eigenzinnigheid van het duo. En laat uiteraard de weg vrij voor een vervolg.

De tracklist ziet er wat dat betreft alvast veelbelovend uit, met 14 nummers binnen het half uur - waarvan de eerste helft, zeven nummers, al na dik tien minuten voorbij zijn. Recalcitrant is deze muziek dus zeker. Maar heel eerlijk gezegd vanuit het rock/metal perspectief bekeken niet altijd even interessant. Tuurlijk, er zijn genoeg verwijzingen naar punk, (indie) rock en ook metal te vinden. Zeker wanneer je ook nog eens niet vies bent van een scheutje elektronica (stemvervorming!) zul je met Battles Of 1977 best het nodige van je gading vinden. Daarnaast horen we ook nog elementen van ska, maar uiteraard ook rap/hiphop. Met de aanwezigheid van Rudeboy is die laatste uiteraard weinig verrassend.

De crossover van deze diverse stijlen boeit met gemak de gehele speelduur van dit album. Met name de compacte speelduur van de nummers en de variatie aan stijlen spelen daar een rol in. De muziek is speels, springerig, en bevat inderdaad militante, strijdvaardige elementen. En ook de nodige swingende fragmenten (No More Music By The Suckers). Het luistert allemaal lekker weg, de muziek is zeker niet te ingewikkeld. De repeatknop ligt voor de hand; het lijkt mij lekker feesten op deze vrolijke klanken. Nee, zo is het misschien niet bedoeld, maar het resultaat klinkt mij wel zo in de oren. Ik word namelijk best vrolijk van een aantal deuntjes, en om sommige titels/kreten moet ik ook best lachen (The Cocksucker, Like Monkeys Fucking A Football). Daar is toch zeker niks mis mee!

Rudeboy Patrick Tilon - vocals

Frenzy Frans van Essen - guitars

Per Hoogedoorn - drums