Loading...

Bliss Of Flesh - Beati Pauperes Spiritu

Gepost in Reviews door Geert van der Laan op 08-10-2013

Tracklist

01. Black Procession
02. Amen
03. Disciple
04. On The Path To Expiation
05. Forgotten Epitaphs
06. Rosary Of Shame
07. Sadistic Abstinence
08. Possessed
09. Pariah

Bliss Of Flesh uit het Franse Calais speelt een zeer agressieve mix van black en death metal met enige aanrakingen van thrash. Met verzorgd artwork van Nagash (Mayhem, Cadaveres) biedt de band voer voor liefhebbers van onder andere Arkhon Infaustus, Anaal Nathrakh, Belphegor, Dissection, Seth, Necrophobic, Dawn etc. Niet bepaald een lijstje dat je geheel onberoerd laat zou ik zo zeggen. Via Non Serviam Records vormt 2013 het jaar van hun tweede album getiteld Bauti Pauperes Spiritu.

De black/death wordt opgediend met de nodige melodie en de erg goede muzikanten weten dan ook de ene snelle lick na de andere uit hun mouw te schudden. De zwaar gespeelde triplets zorgen voor een thrashy vibe maar death/black metal is toch wel de hoofdrichting. Qua vocals wordt er aardig divers ingezet en de afwisseling bestaat uit meerdere grommen en het gesproken woord, wat al snel erg vertrouwd aanvoelt. Een welverdiende pluim overigens voor de technisch zeer bekwame solo´s die ten gehore worden gebracht. Ook zijn er genoeg tempowisselingen om het geheel spannend te houden.

De eerste twee vlotte openingstracks Black Procession en Amen vormt een stevige eenheid en lopen zo naadloos in elkaar over dat je nauwelijks merkt dat er een nieuwe is gestart. De opening met strijkers in Forgotten Epitaphs vormt een schitterend begin. Uitgebreid met een gitaartokkel en voorzichtige drums levert dit een spanningsopbouw op die doet gissen naar een mogelijke explosie die ook weldra ontstaat. De krakende violen komen ook verderop weer terug en levert een eigenaardig en vooral eigenzinnig sfeertje op, al eindigend in de rustieke sfeer waarmee het begon. Qua lengte alsook muzikale insteek van epische proporties te noemen.

De rustpauze in On The Path To Expiation levert schone melodielijnen op die even later nog even op een flinke blast worden getrakteerd. Helaas klinkt de band ook bij vlagen erg doorsnee dat zorgt voor een inspiratieloos gevoel waar met name Sadistic Abstinence last van lijkt te hebben, die overigens wel met een toffe gitaarlijn opent. Echter word je al snel getrakteerd op muzikaal sterke stukken die je alertheid weer danig weet te vergroten.

In de melodieuze kant van de band schuilt mijns inziens de ware kracht van Bliss Of Flesh in combinatie met de razende blasts. Ook wordt er plaats gemaakt voor een meer sferisch geheel wat een kant is die in de toekomst wel vaker belicht mag worden. Als liefhebber van melodische black/death is het in ieder geval zaak deze plaat te checken en te scoren want er valt genoeg te genieten.

J. Poison - Bass

FleshStigma - Drums

Sikkardinal - Guitar

Count Necurat - Vocals

The Pandemic Architect - Guitar