Cultura Tres - El Mal Del Bien

• BandCultura Tres [VE]
• TitelEl Mal Del Bien
• Release datum12-11-2012
• LabelDevouter Records [GB]
• PromotorLSW Music Promotions

Tracklist

01. Propiedad de Dios
02. Purified
03. Los Muertos de mi Color
04. El Sur de la Fe
05. No es mi Verdad
06. The Grace
07. El Mal del Bien
08. Voices
09. Tres Seis Diez Dos
10. Your Call

"A dark sound with great diversity: sludge, doom and occasionally touches of post-metal, dark psychedelia and even folk music."

Sludge / doom uit Venezuela, de wonderen zijn de wereld nog niet uit, daar doet een Nederlandse drummer in de gelederen niks aan af. Cultura Tres bestaat sinds 2006 en heeft twee albums uit, La Cura uit 2008 en El Mal Del Bien van maart 2011, beiden in eigen beheer uitgebracht. Die laatste is echter bij het Britse Devouter Records terecht gekomen, dat label besloot het album nog eens goed onder de aandacht te brengen, en aldus eind 2012 nog eens uit te brengen, wereldwijd, en ook op cd deze keer. De oorspronkelijke release was op vinyl en als download, en, net als het debuut, alleen in Zuid-Amerika. De heruitgave heeft wel een groot nadeel: de laatste twee nummers zijn weggelaten, waaronder een ongetwijfeld interessante versie van het Black Sabbath oernummer Black Sabbath.

Hoewel ik begon met de woorden sludge en doom mag je die begrippen gerust wat breder trekken, Cultura Tres laat zich niet direct in een hokje stoppen, maar dit komt het meest in de buurt. De muziek van de band is namelijk redelijk afwisselend, bevat ook wat uptempo werk en inheemse invloeden (de 'voodoo'- achtige geluiden en percussie op Los Muertes De Mi Color). De bindende factor op het album zit 'm in de sfeer, die ik zou omschrijven als melancholisch, misschien enigszins depressief. De titels en dus ook de teksten zijn afwisselend in het Spaans en het Engels, wat zeker bijdraagt aan het eigen gezicht van de band, en aan het eigenzinnige, misschien wel mysterieuze karakter.

Vanaf opener Propiedad De Dios is al direct duidelijk dat we hier geen vrolijke klanken hoeven te verwachten. De riffs zijn zwaar en log, het drumwerk doet al even loom mee en de zang klinkt behoorlijk gekweld. Purified gaat met z'n lekker vervormde gitaargeluid en bijpassende zang nog een stapje verder en zet een wel heel naargeestige sfeer neer. Met een vrij minimalistische invulling weet Cultura Tres toch de juiste snaar te raken om dat beklemmende gevoel bij mij te bewerkstelligen.

Gelukkig staan er naast het merendeel van deze sfeervolle trage nummers ook wat afwisselende geluiden. No Es Mi Verdad is een aangenaam lompe stoemper met wat variatie in het tempo en lekker fel gitaarwerk. Sowieso zitten er, zeker voor dit soort muziek, heerlijk veel gitaarsolo's in de nummers. De dubbele gitaarpartijen bieden daar ook alle ruimte toe, nergens vallen er gaten. En dan niet van die typische piepende of scheurende heavy metalsolo's maar sfeervolle, rauwe uitspattingen. The Grace gaat hierna helemaal los en is een uptempo hoogtepunt van het album; heel anders in de uitvoering dan de overige muziek op het album, maar qua sfeer past het gewoon perfect. Al eindigt het dan wel weer in stijl.

Het is al met al geen vrolijk verhaal dat El Mal Del Bien de luisteraar voorschotelt, maar van deze sombere klanken in een passende naargeestige sfeer kan ik prima genieten. Het sterke gitaargeluid houdt het hele album stand, en zet met name in combinatie met de vocalen een sterke indringende sfeer neer. Zeker naar het einde toe is het wel prettig dat de nummers wat compacter worden gehouden tot zo'n minuut of vier, zodat verveling of sleur geen kans krijgt en de muziek kan blijven boeien. Wat het mij dus ook doet.