Earth Ship - Hollowed

• BandEarth Ship [DE]
• TitelHollowed
• Release datum24-06-2016
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Sludgemetal, Stoner

Tracklist

01. Reduced To Ashes
02. Hollowed
03. Valley Of Thorns
04. Conjured
05. Monolith
06. In Fire's Light
07. In The Arms Of Medusa
08. Castle Of Sorrow
09. Safeguard Of Death
10. Red Leaves
11. The Edge Of Time

Wanneer ik voor het gemak stoner, doom, sludge en aanverwante logge en lome muziekstijlen op een hoop gooi, kom ik tot de constatering dat origineel zijn hierin uitermate lastig is. Allerlei bands die deze substijlen beoefenen walsen over dezelfde al eerder geplette paden. Zo ook het Duitse Earth Ship, waarvan ik eind 2012 hun tweede album Iron Chest besprak. Inmiddels schrijven we 2016 en is de band toe aan album nummer vier: Hollowed. Tussendoor verscheen in 2014 nog Withered, maar die is blijkbaar langs me heen gevlogen.

Buiten het echtpaar Sabine (bas) en Jan Oberg (gitaar, zang) lijkt de bandline-up niet erg stabiel. Voor de muzikale koers maakt dat blijkbaar niet uit: die blijft ongewijzigd. Jan Oberg is dan ook vanaf het begin de enige componist en tekstschrijver in de band, de verdere invulling blijkt inwisselbaar. Muzikale richting en stijl liggen dan ook vast: Earth Ship vervaardigt een moddervet geluid, dat nog het best als slepende en/of groovende sludge te omschrijven is denk ik zo. Bio en band houden het op 'whisky soaked riff power', ik voel meer een sfeertje van creatieve rookwaren als grondslag voor deze muziek. Iets met hogere sferen.

Opener Reduced To Ashes laat al meteen horen waar het bij deze band voornamelijk om draait: een logge basis van vervormde gitaarriffs, uiteraard een jaren '70 jamsfeertje, gedrenkt in geestverruimende middelen. Het tempo is log en loom, toch vind ik de muziek nog best pakkend, zoals titelnummer Hollowed bij momenten laat horen. Mede debet daaraan is denk ik de (regelmatig gedubbelde/meerstemmige) cleane zang, die je hier misschien niet zou verwachten. Vaak gaat sludge gepaard met geschreeuw, maar het vocale gedeelte is hier juist netjes verzorgd vind ik. Samen met het zeer aantrekkelijke gitaarspel de pluspunten van de muziek van Earth Ship.

Mocht je uit mijn intro de conclusie getrokken hebben dat dit vrij saaie of voorspelbare muziek moet zijn: dat klopt dus niet. Nummers als Valley Of Thorns en In The Arms Of Medusa (met lekker afwijkend drumwerk en ritmes) laten horen dat de band ook raad weet een ander tempo dan alleen maar traag, dit levert dan ook een bijna speelse afwisseling op. Een nummer als Monolith daarentegen doet dan weer precies wat je er van verwacht: de titel misleidt niet.

Zonder de overige titels op Hollowed tekort te willen doen, is het toch vaak de afsluiter van een (goed opgebouwd) album dat veelzeggend is over wat een band in petto heeft. Dat is hier niet anders. In tegenstelling tot de compacte speelduur van de overige tracks vormen de zeven minuten van The Edge Of Time een beest van een nummer: traag, slepend, rauw, hard. Een perfecte samenvatting van wat Earth Ship te bieden heeft. Inderdaad nooit echt origineel, maar wel zeer aantrekkelijk voor wie van woeste, groovende en sludgende stoner houdt. Ik dus.