Enemy of Reality - Arakhne

• BandEnemy of Reality [GR]
• TitelArakhne
• Release datum23-10-2016
• LabelFYB Records [BE]
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Gothic metal, Symfonische metal

Tracklist

01. Martyr (Intro)
02. Reflected
03. Weakness Lies Within
04. Time Immemorial
05. Nouthetisis
06. Afraid No More
07. Showdown
08. Taste Of Defeat
09. In Hiding
10. I Spare You
11. A Gift Of Curse

Enemy Of Reality is een Griekse metalband die sinds 2013 actief is. In 2014 debuteerde de band met Rejected Gods, daar is vorige maand de opvolger van verschenen: Arakhne, een conceptverhaal met een thema uit de Griekse mythologie. Enemy Of Reality speelde ook al op het Metal Female Voices Fest, dus zal in deze contreien niet helemaal meer onbekend zijn.

De muziek die de band voortbrengt houdt ergens het midden tussen symfonische gothic (met opera-dameszang en veel toetsen) en epische power metal, en bevat wat licht-progressieve invloeden. Muziek die me erg Italiaans in de oren klinkt, dan heb je mogelijk meteen een idee van wat je kunt verwachten. Het klinkt vooral bombastisch, tot op het dramatische af soms.

Na het obligate intro Martyr gaat het album pas goed van start met Reflected. En daar heb je gelijk de Italiaanse touch die ik bedoelde, en echt niet alleen omdat Fabio Lione (ex-Rhapsody of Fire) hier een potje mag meezingen. Na een aantal nummers merk ik dan hoe belangrijk die tweede zangstem hier is, want dat opera-gekweel gaat me na een tijdje echt irriteren.

Op zich is de muziek best te doen; het tempo zit er lekker in, de gitaren mogen bij vlagen heerlijk los (zoals in de single In Hiding, misschien wel het beste nummer van het album; of Nouthetisis, met gastbijdrage van Annihilator's Jef Waters). Dankzij de toegankelijke bombast glijdt de muziek makkelijk naar binnen, al had het van mij wel een tandje pittiger gemogen natuurlijk. Ook productioneel lijkt de boel me wel in orde, mede dankzij de vaardige knoppenschuiverij van George Emmanuel (Rotting Christ).

Struikelblok blijft voor mij echter de specifieke zang, waardoor ik niet met plezier naar een album als Arakhne kan luisteren. Ok, ik ben geen specifieke kenner/liefhebber van dit genre, maar ik hoor wel dat de muziek gebaat zou zijn bij wat meer (vocale) afwisseling. Al zal de echte liefhebber daar mogelijk heel anders over denken.