Free Fall - Power And Volume

• BandFree Fall [SE]
• TitelPower And Volume
• Release datum22-02-2013
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

01. Power & Volume
02. Free Fall
03. Midnight Vulture
04. Top Of The World
05. Attila
06. World Domination
07. Love Bombing
08. Damnation
09. Meriola Blues
10. Meat

Free Fall uit Zweden is een paar jaar geleden ontstaan na het uiteenvallen van The Soundtrack Of Our Lives (gitarist Mattias Barjed) en The International Noise Conspiracy (drummer Ludwig Dahlberg). Zelf noemen ze hun muziek 'freedom rock' waarmee bedoeld wordt dat de band qua inspiratie vrijelijk put uit allerlei bestaande muziekvarianten, zolang het maar rockt. Op 22 februari verscheen het debuutalbum Power & Volume, een veelbelovende titel in elk geval. Maar eens luisteren of Free Fall een beluisterbaar geheel heeft weten te smeden van hun rockende smeltkroes.

Roemruchte namen die me bij beluistering te binnen schieten zijn vooral AC/DC en The Who, daarnaast een beetje Van Halen ten tijde van hun debuut en ook wel wat Led Zeppelin. Met het opzwepende titelnummer Power & Volume gaat het album lekker van start, een perfecte albumopener. Wat me eigenlijk als eerste opvalt is de zang: de vocalen van Kim Fransson lijken sprekend op die van wijlen Bon Scott, iets dat zeker niet vervelend hoeft te zijn. De muziek die we horen ligt diepgeworteld in de jaren '70, waarbij in een aantal tracks duidelijk te horen is welke band of een combinatie van bands model heeft gestaan voor het betreffende nummer.

Zo is Free Fall een onomwonden ode aan The Who. Het typerende gitaargeluid, die lekker rollende bas, het licht chaotische drumwerk, de ingrediënten zijn bekend. Midnight Vulture is zo'n pure rocktrack zoals zoveel bands die deden in de seventies, het nummer blijft maar doorgaan, ook zo'n aangenaam euveltje uit die tijd, waarin een band maar niet kon beslissen wanneer te stoppen met een nummer. Het rockt, het stampt, het swingt, en de solo's vliegen je om de oren.

Attila is een beetje de vreemde eend in de bijt van het album. Het is wat trager en vooral bedachtzamer van opzet, en kent een licht mystiek sfeertje Hier komt wat mij betreft Led Zeppelin om de hoek kijken, denk een beetje a la Kashmir. Een opvallend nummer, dat afwijkt van de meer rechttoe rechtaan boogie rock 'n' roll sfeer van de overige tracks. Al zal gaandeweg het album blijken dat er nog een vergelijkbaar nummer op het album staat:

Uiteraard is het aan het begin van Damnation onmogelijk om niet te denken aan Running With The Devil van Van Halen. Dat het nummer daarna verdergaat zoals Attila hierboven beschreven is dan minstens net zo opvallend. Beukende drums en een wat benepen sfeertje bepalen de kracht van deze muziek, waarnaar het heerlijk luisteren is.

Daarmee lijkt Free Fall een interessant recept gevonden (nou ja, vanuit diverse invalshoeken nagebootst) te hebben voor de juiste afwisseling van ongecompliceerde swingende rock die je van je stoel en onder je hol schopt, en fraaie luistermuziek waarbij je juist lekker achterover leunend kunt genieten. De band heeft simpelweg het beste uit de jaren '70 en vroege jaren '80 bij elkaar gejat en dat overgoten met een eigen sausje en zinderend van enthousiasme bij elkaar gepleurd op Power & Volume. Of hen daarbij World Domination ten deel zal vallen zal me een rotzorg wezen, het is gewoon een lekker plaatje voor de(ze) ouwe rocker!