Loading...

Idol Of Fear - All Sights Affixed, Ablaze

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 15-01-2015

Tracklist

1. Vanquish (4:23)
2. Morningstar (6:19)
3. Circle of Vortices (5:27)
4. All Sights Affixed, Ablaze (6:20)
5. It Demands (3:30)
6. It Militates (5:15)
7. It Tyrannizes (6:49)
8. Carrion (5:55)

"We must make an idol of our fear and that idol we shall call God.”

Idol Of Fear is een moderne extreme metalband afkomstig uit de provincie Ontario in Canada. De band heeft zich vernoemd naar bovenstaande quote uit Ingmar Bergman's film Det Sjunde Inseglet (The Seventh Seal) uit 1957. De band is actief sinds 2011, en debuteerde in 2013 met hun Scavenger EP, op 18 november 2014 opgevolgd door de eerste full length All Sights Affixed, Ablaze.

De muzikale richting van Idol Of Fear laat zich niet zo eenvoudig vangen. Ik hou het zelf maar op een min of meer experimentele invulling van black metal. Dat laatste lijkt me in elk geval de stijl waar de roots van deze band liggen, al mag je het natuurlijk ook gewoon extreme metal noemen. Er komt ook wel een vleugje doom bij kijken, maar het is verder geen samensmelting van stijlen, we horen hier bijvoorbeeld niet echt invloeden van thrash of death metal. Ook wil ik termen als progressief of avantgardistisch vermijden, want zo ver gaan de experimenten niet.

Opener Vanguish legt al direct de black metal wortels van de band bloot. En dan niet de snelle blast-variant maar de atmosferische, en daarmee langzamere, en meer depressieve/melancholieke insteek. Dat is ook de reden dat ik er het element doom bijhaalde, sommige passages zijn namelijk behoorlijk sfeervol en kennen een subtiele muzikale invulling. Maar de hoofdmoot blijft black, vaak wat langzamer of midtempo. In dit geval met een bijzondere invulling van drum- en vooral gitaargeluid, waardoor best een bijzondere sfeer neergezet wordt. Mij pakt het in elk geval wel.

Het is in een aantal nummers zeker even wennen aan de ritmes, die niet echt standaard zijn. Zonder te verzanden in oeverloos gepriegel komt Idol Of Fear goed weg met hun experimentele aanpak, en weet hun muzikale ideeën redelijk goed om te zetten naar pakkende passages en/of nummers. Vooral het gitaarwerk lijkt af en toe behoorlijk uit de bocht te vliegen, maar komt altijd weer goed terecht. Ook de drummer mag zich uitleven in aparte patroontjes, zonder ook maar een enkele keer te ontsporen. Morningstar laat dat allemaal uitstekend horen.

Titelnummer All Sights Affixed, Ablaze is ook zo'n lekker sfeervol nummer, waarop de band af en toe ook wat feller van leer trekt. Hier horen wel een keer zo'n blast-passage, waarbij ook meteen gebruik wordt gemaakt van de typische black metal tremolo-riffs. toch niet alles even experimenteel hier dus. Dit nummer is ook een goede aanleiding om ook de vocalen eens wat aandacht te geven, want de rauwe rasp die wordt voortgebracht past prima bij de naargeestige sfeer van de muziek. Dit is wel een van de meer toegankelijkere nummers van het album.

Maar het meest sfeervolle nummer is toch wel It Militates. Deze laat zich het best beluisteren als een trage en zware klaagzang, voorzien van een rauwe bromstem en klaaglijk gitaarwerk. Dit klinkt echt behoorlijk naargeestig, en in technisch opzicht bekeken waarschijnlijk ook het verst verwijderd van de black metal roots. In deze context mag ook de instrumentale afsluiter Carrion niet onvernoemd blijven. Waar de voorgaande nummers nog als klaaglijk omschreven mochten worden, is dit ronduit deprimerend. Soms ingetogen bijna, en zo mooi. Hiertussen worden we dan ook nog getrakteerd op het machtige It Tyrannizes, dat bijna bombastisch klinkt temidden van die andere klaagliederen.

Idol Of Fear weet mij op hun debuutalbum behoorlijk te verrassen, in positieve zin. Ik denk wel dat je gevoelig moet zijn voor deze sfeer om de muziek te waarderen, anders blijft er denk ik slechts een onhandelbare verzameling klanken over. De doordachte album-opbouw zorgt ervoor dat je je steeds ellendiger gaat voelen. Wanneer je de eerste tracks van het album gehoord hebt verwacht je niet dat het op deze manier naar het eind zal toewerken. Ik heb het album nu een paar keer gehoord, en er blijft nog wel een en ander aan te ontdekken. Fraai plaatje!

Austin Myers - guitar, vocals

Dave Bach - guitar

Johnny - bass, vocals

Doug Belcourt - drums