Kabul Golf Club - Le Bal Du Rat Mort
- Kabul Golf Club [NL]
- Le Bal Du Rat Mort
- 2012
- Eigen beheer
Tracklist
01. Bits Of Freedom
02. Minus 45
03. Fast Moving Consumer Goods
04. 5 Minutes 2 Midnight
05. Demon Days
De leden van Kabul Golf Club zijn/waren vooral bekend van bands als The Powerkrauts en Kindred. Dit samenwerkingsverband ontstond in de loop van 2010, begin 2012 is debuut EP Le Bal Du Rat Mort uitgebracht. Deze EP is geproduceerd door Micha Volders (bekend van bands als El Guapo Stuntteam, The Vermin Twins; en ook als producer van Little Trouble Kids) zodat qua geluid en productie niets aan het toeval is overgelaten. Dat de EP ook nog eens volledig live is opgenomen strekt zeker tot aanbeveling.
De EP opent sterk met Bits Of Freedom: een felle overstuurde gitaarriff, woeste drums en een zanger die allerlei (ook vervormde en/of overstuurde) vocale kunststukjes uit de kast trekt om zo divers mogelijk zijn onvrede te kanaliseren. Onverstaanbaar, maar altijd fel, boos; en zo klinkt ook de muziek. Dit is geen muziek die zich eenvoudig in een hokje laat stoppen, woorden als noise, punk, postrock, postcore schieten me te binnen, en van elk zullen ongetwijfeld elementen te vinden zijn.
De tracks zijn zonder uitzondering kort tot zeer kort (vaak nog geen drie minuten), zodat de nummers telkens snel to the point komen. Aangezien de traditionele couplet refrein structuur zorgvuldig wordt gemeden, valt het desondanks toch niet mee om alle nummers snel te doorgronden. Achteraf zal blijken dat opener Bits Of Freedom misschien wel het meest eenvoudig behapbaar is. Of anders afsluiter Demon Days, dat uiteindelijk blijkt te draaien om één enkele riff, die in verschillende gedaantes ten gehore wordt gebracht.
De nummers hebben echt wel meerdere luisterbeurten nodig om ze te doorgronden. De muziek is wild en wordt vol overgave gebracht; daarnaast ook groovy, dat laatste met name dankzij de vette bas. Fast Moving Consumer Goods en het begin van 5 Minutes To Midnight (fijn gitaargeluid) zou ik zelfs bijna funky willen noemen, een band waar ik hierbij aan moet denken is Primus. Hoewel die band over het algemeen wat meer gestructureerd te werk gaat zitten er zeker wel overeenkomsten in de muzikale aanpak (vergelijk ook maar eens de korte gitaarsolo's), niet zozeer in het geluid. Een andere referentie is At The Drive In, het nerveus/paniekerige in hun muziek hoor je ook hier terug.
Kabul Golf Club klinkt vooral hoekig, afgemeten; en bovenal rauw en overstuurd. In eerste instantie lijkt het ondoorgrondelijke noise, wanneer je het een kans geeft zul je tot de ontdekking komen dat de nummers elk voor zich hun eigen vorm van toegankelijkheid hebben. De basis/ritmesectie is namelijk best groovend, zelfs funky; de overstuurde vocalen en gitaren zorgen voor een woeste, ongecontroleerd lijkende invulling. Ben benieuwd hoe dit op het podium tot z'n recht komt.