Kowai - Dissonance

• BandKowai [NL]
• TitelDissonance
• Release datum07-02-2014
• LabelEigen beheer

Tracklist

1. Yield (5:02)
2. In Retrospect (4:01)
3. Fallen Behind (3:53)
4. The Promise (4:18)
5. Pride (4:09)
6. Man's Downfall (3:24)
7. Earth Below (3:50)
8. Undisgraced (4:32)
9. Ice Cold Sun (6:21)

Eind 2010 besprak ik de demo Prelude van de Utrechtse band Kowai, waarin de band ook uitgebreid is voorgesteld. Mijn conclusie was toen dat Kowai een nog maar net beginnende band was die nog veel te leren had, maar naar mijn mening wel goede ideeën liet horen. Inmiddels zijn we een paar jaar verder en was ik de band eigenlijk al weer uit het oog verloren. Totdat nota bene mijn totaal niet metal-minnende buurman mij vertelde dat zijn zwager in een band speelt en die eerder dit jaar een nieuwe cd uit hadden. Het bleek te gaan om Kowai; leuk hoe dingen soms kunnen gaan. Zo ben ik nu dus alsnog in de gelegenheid gekomen om de vorderingen van deze band onder de loep te nemen middels het 'nieuwe' album met de titel Dissonance.

En om dan maar meteen met de deur in huis te vallen: Kowai heeft inderdaad op meerdere fronten vooruitgang geboekt. Zonder dat ik de bandleden zelf tekort wil doen: het zijn dan ook niet de minsten die zich met dit album hebben bezig gehouden, want Dissonance is opgenomen en geproduceerd door Joost van den Broek en Jeffrey Revet. Buiten dat zijn de bandleden zowel individueel als als band natuurlijk ook gewoon gegroeid. Aansprekende optredens met gelijkgestemde bands uit binnen- en buitenland zullen ook zeker geholpen hebben. Het babyvet is er af zeg maar.

Hoewel de band zelf in hun bio zorgvuldig de termen mijdt, kan ik toch niet anders dan Kowai plaatsen in de 'female fronted' en 'gothic' hoek. De muziek is - of je het nou rock of metal noemt - vooral melodieus, sferisch, emotievol; vaak symfonisch, soms bombastisch, en met een melancholische, dromerige ondertoon. Dat is een hele mond vol, maar al deze elementen komen voorbij. Wat ontbreekt zijn wat mij betreft agressie en power, sommige nummers of passages hadden denk ik wel wat krachtiger gekund. Zo zouden bijvoorbeeld de mannelijke vocalen/grunt wat vaker en/of als zwaarder geschut ingezet kunnen worden; bij wijze van duel met de ijle klanken van de damesvariant. Daarnaast hoor ik niet echt memorabele riffs, hoe sfeervol het gitaarwerk ook is.

Natuurlijk is het moeilijk om in een land dat al bands als Within Temptation, After Forever, Epica en noem er zo nog maar eens wat, nog origineel voor de dag te komen. Daar moet Kowai het dan ook niet van hebben. Waarvan dan wel? Sterke punten zijn het vermogen om sfeer te scheppen met de muziek, fraaie melodieuze liedjes te schrijven, de symfonische keyboardpartijen en de lieflijke vocalen van Laura van Nes. Uitschieters zijn de verrassende opener Yield, de uitstekende ballad Pride, het binnen deze context heavy Man's Downfall, en de sterke, gevarieerde afsluiter Ice Cold Sun.

Voor de duidelijkheid: het had van mij allemaal wel wat pittiger gemogen, maar ik denk dat Kowai binnen dit genre echt geen slecht figuur slaat. De band beheerst de kunst van het liedjes schrijven, en de uitvoering ervan. Nu nog op zoek naar iets eigens, waarmee je je als band kunt onderscheiden van je collega's.