Loading...

Laugh At The Fakes - Dethrone The Crown

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 25-11-2014

Tracklist

Not Like Me (6:27)
Death Awaits(4:52)
Cut To The Chase (3:36)
Killing Time (6:14)
Fighting Dirty (5:38)
Got No Regrets(4:03)
Harmonica Playing Man (6:15)
And I (6:56)
Dethrone The Crown (5:14)

Bij een bandnaam als Laugh At The Fakes denk ik eigenlijk onbewust onmiddellijk aan een moderne metalband met -core in de omschrijving van de muziek. Niets blijkt echter minder waar. Deze Canadese band klinkt weliswaar modern, maar hun muzikale insteek ligt in lang vervlogen tijden, en sluit eerder aan bij klassieke hardrock/heavy metal/NWOBHM, met lichte progressieve invloeden. Dat maakt de bandnaam dan wel weer erg grappig naar mijn idee. De band is opgericht in 2010, bracht in 2011 de zestrack EP One Night Only uit, en is nu toe aan een eerste langspeler: Dethrone The Crown.

Het is me al vrij snel duidelijk dat de muziek van Laugh At the Fakes vervaardigd is door liefhebbers van de klassieke jaren '70 en '80 rock- en metalbands. Uiteenlopend van AC/DC en Deep Purple via Judas Priest en Iron Maiden tot Havok en Megadeth, van alles aan herkenbare geluiden komt voorbij. Maar dan wel in een hedendaags jasje gegoten, zodat er toch wel iets als een eigen stijl te horen is.

Vanaf de allereerste riff van het openingsnummer Not Like Me is het genieten geblazen van de traditionele hard rock met heavy metal invloeden, in dit geval iets als Led Zeppelin meets Alice In Chains of Soundgarden. Niet alleen muzikaal, maar vooral vocaal. Het ritme is wat apart, maar went snel. Gewoon een lekker rockend nummer, met toch een zekere lichtvoetigheid, waarop het naar het einde toe lekker headbangen is vanwege de milde versnelling. En het bevat ook nog eens een fijne gitaarsolo.

Het tweede nummer Death Awaits is zeker meer metal, net wat heavier. Voornamelijk vanwege de zanglijn krijg ik in het begin Make Me Laugh van Anthrax niet uit m'n hoofd; erg grappig. Wanneer even later een mosh-stukje aanbreekt kan de vergelijking in elk geval niet meer stuk. Lekker baswerk trouwens op dit nummer! Cut To The Chase gaat daarna weer terug naar de sfeervolle classic rock, zodat we in de eerste paar tracks maar alvast gehoord hebben dat Laugh At The Fakes van meerdere markten thuis is.

Killing Time kennen we al van de video, en is een makkelijk in het gehoor liggende klassieke metalsong, inclusief standaardkenmerken als koortjes in de zanglijnen, dubbele basdrum, stuwende bas, en frivool gitaarwerk. Genieten voor de fijnproevers! Verder wisselen een groovend nummer als Fighting Dirty en een NWOBHM-klassieker als Got No Regrets elkaar prima af. And I is dan weer een op en top heavy metal-klassieker a la Judas Priest, terwijl het afsluitende titelnummer Dethrone The Crown wel iets meer een eigen geluid laat horen (of hoor ik daar een beetje Megadeth?).

Zo heeft Laught At The Fakes voor elke liefhebber van klassieke hardrock en heavy metal wel wat in huis. Het album geeft vanwege de variatie geen aanleiding tot verveling, ik luister het nog altijd in een ruk uit.

Everett Mason - Vocals, Guitar

Galen Weir - Bass

James Agostino - Drums

Kevin Daliri - Guitar (live)[